Blijkbaar was ik één van de 9 wielertoeristen die dit jaar heeft deelgenomen aan alle ritten van de Bank van De Post Cycling Tour. Daar ben ik eerlijk gezegd toch fier op!
Dat men er een artikel op cycling.be aan wijdt , doet extra deugd!
donderdag 14 oktober 2010
zondag 5 september 2010
Würth Classic: 5 september 2010
Het is vrij fris en mistig als ik om 6u45 vertrek uit Aalst. Anderhalf uur later is het al vrij druk aan de BPO-tent: deze laatste rit van de BPO Cycling Tour door de Kempen spreekt nogal wat "echte" wielertoeristen aan. Het vlakke parcours en de mogelijkheid om voor een korte afstand te opteren zijn daar wellicht niet vreemd aan. Zelfs David en een achttal personeelsleden van de boekhouding zakken af naar Turnhout voor de rit van 45km!
Wij vertrekken met een vrij groot BPO-team, maar door het kopwerk van Johan en Geert(tegen een gemiddelde snelheid van net geen 32km/u) en het bochtig parcours, wordt de groep snel uitgedund. Bij de eerste bevoorrading wachten wij op de rest van de groep. Een mooi excuus voor ons om wat op adem te komen...
Ik vraag aan onze kopmannen om het tempo wat te laten zakken. Om zeker te spelen nemen Patrick D, Patrick R en ikzelf eens regelmatig de kop, zodat het tempo automatisch wat zakt. Een goede tactiek blijkt, want aan de tweede bevoorrading zijn wij nog met een vrij grote groep.
Maar dit heeft ook krachten gekost, zodat voor de rest van de rit Johan en Geert opnieuw de leiding nemen... En het gaat behoorlijk snel: een biljartvlak parcours langs kanalen en mooie, rustige landwegen, seingevers die op de kruispunten uitstekend werk leveren waardoor we er nauwelijks moeten afremmen, en onze twee kopmannen die, zonder verpinken, de pedalen vlot ronddraaien. Voor hen lijkt het kinderspel, maar voor ons is het na elke bocht telkens opnieuw proberen het gat zo snel mogelijk dicht te rijden. Na 4u40(!) rijden we terug de parking op van Würth - 31,6km/u staat op de teller... Een ware afsluiter voor een schitterende BPO Cycling Tour.
Op mijn bureau liggen hier 12 controlekaarten van alle ritten: toch een prestatie waarop ik fier ben. Via deze ritten heb ik 1 478km in zowat alle streken van het land gefietst, meestal bij mooi weer. Enkel de Cyclo Sprint in Heusden-Zolder was hierop een uitzondering. Nogal wat hellingen vind ik terug in mijn statistieken (meer dan 100), met een totaal hoogteverschil van 16 729m. Dat dit krachten heeft gekost is zeker: meer dan 68 000 kcal. Gelukkig waren er lekkere broodjes en Leffe in de BPO-tent om dit deels te compenseren.
Nog een woordje van dank aan elkeen die deel uitmaakte van het BPO-team en in het bijzonder aan Geert die 11 ritten heeft meegereden (en me uit de wind zette)! Het was plezant om met jullie te rijden en gezellig om na te kaarten in de BPO-tent. Uiteraard een dikke proficiat aan het Marketing-team dat instond voor de interne organisatie en de BPO-tent. Dank ook aan Golazo, dat voor 12 schitterende Classics, Challenges en Gran Fondo's heeft gezorgd!
En volgend jaar? BPO sponsort opnieuw de Cycling Tour - begin nu dus al je collega's warm te maken om deel te nemen! Ik zal in elk geval opnieuw van de partij zijn, maar deze keer niet voor alle ritten. Het schrijven van een Edito vraagt te veel inspanningen...
Tot volgend jaar!
Statistieken
Wij vertrekken met een vrij groot BPO-team, maar door het kopwerk van Johan en Geert(tegen een gemiddelde snelheid van net geen 32km/u) en het bochtig parcours, wordt de groep snel uitgedund. Bij de eerste bevoorrading wachten wij op de rest van de groep. Een mooi excuus voor ons om wat op adem te komen...
Ik vraag aan onze kopmannen om het tempo wat te laten zakken. Om zeker te spelen nemen Patrick D, Patrick R en ikzelf eens regelmatig de kop, zodat het tempo automatisch wat zakt. Een goede tactiek blijkt, want aan de tweede bevoorrading zijn wij nog met een vrij grote groep.
Maar dit heeft ook krachten gekost, zodat voor de rest van de rit Johan en Geert opnieuw de leiding nemen... En het gaat behoorlijk snel: een biljartvlak parcours langs kanalen en mooie, rustige landwegen, seingevers die op de kruispunten uitstekend werk leveren waardoor we er nauwelijks moeten afremmen, en onze twee kopmannen die, zonder verpinken, de pedalen vlot ronddraaien. Voor hen lijkt het kinderspel, maar voor ons is het na elke bocht telkens opnieuw proberen het gat zo snel mogelijk dicht te rijden. Na 4u40(!) rijden we terug de parking op van Würth - 31,6km/u staat op de teller... Een ware afsluiter voor een schitterende BPO Cycling Tour.
Op mijn bureau liggen hier 12 controlekaarten van alle ritten: toch een prestatie waarop ik fier ben. Via deze ritten heb ik 1 478km in zowat alle streken van het land gefietst, meestal bij mooi weer. Enkel de Cyclo Sprint in Heusden-Zolder was hierop een uitzondering. Nogal wat hellingen vind ik terug in mijn statistieken (meer dan 100), met een totaal hoogteverschil van 16 729m. Dat dit krachten heeft gekost is zeker: meer dan 68 000 kcal. Gelukkig waren er lekkere broodjes en Leffe in de BPO-tent om dit deels te compenseren.
Nog een woordje van dank aan elkeen die deel uitmaakte van het BPO-team en in het bijzonder aan Geert die 11 ritten heeft meegereden (en me uit de wind zette)! Het was plezant om met jullie te rijden en gezellig om na te kaarten in de BPO-tent. Uiteraard een dikke proficiat aan het Marketing-team dat instond voor de interne organisatie en de BPO-tent. Dank ook aan Golazo, dat voor 12 schitterende Classics, Challenges en Gran Fondo's heeft gezorgd!
En volgend jaar? BPO sponsort opnieuw de Cycling Tour - begin nu dus al je collega's warm te maken om deel te nemen! Ik zal in elk geval opnieuw van de partij zijn, maar deze keer niet voor alle ritten. Het schrijven van een Edito vraagt te veel inspanningen...
Tot volgend jaar!
Statistieken
zondag 29 augustus 2010
Decathlon Classic - 27 augustus 2010
Voor de voorlaatste rit zakken wij deze morgen af naar de Westhoek. Aan de BPO-tent is het vrij druk: Wouter vertrouwt me toe dat er een honderdtal personen verwacht worden. De lens van Alain is dan ook niet "breed" genoeg om een groepsfoto vast te leggen, wanneer we rond 8u30 vertrekken aan de BPO-boog riching Moorslede.
En onmiddellijk wordt er een stevig tempo op nagehouden - wellicht uit vrees dat er na de rit onvoldoende drank en broodjes zouden zijn... Vooraan lossen Michel, Fabian en Geert mekaar vlot af, voor Karin en mezelf is het harken om bij de groep te blijven, maar het lukt ons vrij aardig. Maar blijkbaar gaat het voor velen te vlug, want na een tiental kilometers is de kopgroep sterk uitgedund. Ik laat me dan ook uitzakken en vorm met Jimmy, Willy, Patrick R en Patrick D een eerste achtervolgende groep. De wind blaast in ons nadeel en dat merk je wanneer het even bergop gaat: de groep ligt vrij snel uit elkaar en het duurt relatief lang vooraleer iedereen weer aansluit.
Bij de eerste bevoorrading op de markt van Wulvergem staan Karin, Fabian, Geert en Michel ons terug op te wachten. Patrick, de man uit de streek, beweert dat dit hier één van de mooiste idyllische dorpjes is van de streek. Ik kom dus zeker nog eens terug, om door de regio, iets minder snel, te komen fietsen en genieten!
Na de bevoorrading ligt het BPO-team weer snel uit elkaar, want na een tweetal kilometer liggen de enige twee hellingen van de dag op het parcours. Ondanks het feit dat de wind in de rug blaast en we met meer dan 35km/u langs de Leie rijden, halen we de opgelopen achterstand niet meer in. Bovendien kom ik in Lauwe ten val: in een bocht moet iedereen plots in de remmen voor een tegenligger en ik knal recht op het achterwiel van mijn voorganger. Balans: 2 gebroken spaken bij hem en bij mij 2 beschadigde spaken. Ik kan gelukkig nog verder rijden (ondanks slag in het voorwiel) - hij moet beroep doen op de pechdienst, want verder rijden was voor hem spijtig genoeg uitgesloten.
In Kortrijk, na de tweede bevoorrading, vertrekken wij allen tesamen voor de laatste 40km richting Roeselare. Michel zet zich onmiddellijk op kop, en ondanks de strakke tegenwind wijst de snelheidsmeter meestal boven de 30km/u aan. Een aantal onder ons nemen eens de leiding over (om het tempo wat te laten zakken...), maar onze aflossingsbeurten zijn kort. Michel zit duidelijk goed! Het beginscenario herhaalt zich opnieuw: een kopgroep van vier en een achtervolgende groep van vijf man. De afstand en de tegenwind zorgen er voor dat er een aantal diep in de reserves moeten tasten, met accordeon-rijden tot gevolg: regelmatig lossen en opnieuw aansluiten.
Bij de aankomst staat na 120km, een gemiddelde van 28,8 km/u op de teller. En onze kopvrouw en kopmannen? Karin, Fabian en Michel hebben ondertussen al een aantal broodjes achter de kiezen. Ze hadden dan ook de tocht aan een gemiddelde van 31,3km/u afgelegd...Geert is een tijdje zoek: hij beweert dat hij een douche heeft genomen, kwade tongen beweren hem gezien te hebben in de buurt van de massagetafel, bij de lieftallige Partena-dames. Ik geloof hem...
In de BPO-tent is het trouwens bijzonder druk: een zeventigtal medewerkers/klanten zijn uiteindelijk komen opdagen. Wellicht door de slechte weersvoorspellingen hebben de anderen hun kat gestuurd. Wel jammer voor de organisatie, maar vooral voor hen, want ze hebben een hele mooie tocht en toffe ambiance in de BPO-tent gemist!
Volgende week de afsluiter van dit eerste seizoen: Würth Classic in Turnhout. Ik verwacht veel volk: vlak en verschillende parcours, waaronder één van 45km. Echt geen reden om er niet bij te zijn!
Tot zaterdag,
Statistieken
En onmiddellijk wordt er een stevig tempo op nagehouden - wellicht uit vrees dat er na de rit onvoldoende drank en broodjes zouden zijn... Vooraan lossen Michel, Fabian en Geert mekaar vlot af, voor Karin en mezelf is het harken om bij de groep te blijven, maar het lukt ons vrij aardig. Maar blijkbaar gaat het voor velen te vlug, want na een tiental kilometers is de kopgroep sterk uitgedund. Ik laat me dan ook uitzakken en vorm met Jimmy, Willy, Patrick R en Patrick D een eerste achtervolgende groep. De wind blaast in ons nadeel en dat merk je wanneer het even bergop gaat: de groep ligt vrij snel uit elkaar en het duurt relatief lang vooraleer iedereen weer aansluit.
Bij de eerste bevoorrading op de markt van Wulvergem staan Karin, Fabian, Geert en Michel ons terug op te wachten. Patrick, de man uit de streek, beweert dat dit hier één van de mooiste idyllische dorpjes is van de streek. Ik kom dus zeker nog eens terug, om door de regio, iets minder snel, te komen fietsen en genieten!
Na de bevoorrading ligt het BPO-team weer snel uit elkaar, want na een tweetal kilometer liggen de enige twee hellingen van de dag op het parcours. Ondanks het feit dat de wind in de rug blaast en we met meer dan 35km/u langs de Leie rijden, halen we de opgelopen achterstand niet meer in. Bovendien kom ik in Lauwe ten val: in een bocht moet iedereen plots in de remmen voor een tegenligger en ik knal recht op het achterwiel van mijn voorganger. Balans: 2 gebroken spaken bij hem en bij mij 2 beschadigde spaken. Ik kan gelukkig nog verder rijden (ondanks slag in het voorwiel) - hij moet beroep doen op de pechdienst, want verder rijden was voor hem spijtig genoeg uitgesloten.
In Kortrijk, na de tweede bevoorrading, vertrekken wij allen tesamen voor de laatste 40km richting Roeselare. Michel zet zich onmiddellijk op kop, en ondanks de strakke tegenwind wijst de snelheidsmeter meestal boven de 30km/u aan. Een aantal onder ons nemen eens de leiding over (om het tempo wat te laten zakken...), maar onze aflossingsbeurten zijn kort. Michel zit duidelijk goed! Het beginscenario herhaalt zich opnieuw: een kopgroep van vier en een achtervolgende groep van vijf man. De afstand en de tegenwind zorgen er voor dat er een aantal diep in de reserves moeten tasten, met accordeon-rijden tot gevolg: regelmatig lossen en opnieuw aansluiten.
Bij de aankomst staat na 120km, een gemiddelde van 28,8 km/u op de teller. En onze kopvrouw en kopmannen? Karin, Fabian en Michel hebben ondertussen al een aantal broodjes achter de kiezen. Ze hadden dan ook de tocht aan een gemiddelde van 31,3km/u afgelegd...Geert is een tijdje zoek: hij beweert dat hij een douche heeft genomen, kwade tongen beweren hem gezien te hebben in de buurt van de massagetafel, bij de lieftallige Partena-dames. Ik geloof hem...
In de BPO-tent is het trouwens bijzonder druk: een zeventigtal medewerkers/klanten zijn uiteindelijk komen opdagen. Wellicht door de slechte weersvoorspellingen hebben de anderen hun kat gestuurd. Wel jammer voor de organisatie, maar vooral voor hen, want ze hebben een hele mooie tocht en toffe ambiance in de BPO-tent gemist!
Volgende week de afsluiter van dit eerste seizoen: Würth Classic in Turnhout. Ik verwacht veel volk: vlak en verschillende parcours, waaronder één van 45km. Echt geen reden om er niet bij te zijn!
Tot zaterdag,
Statistieken
zondag 22 augustus 2010
Les Géants des Ardennes - 21 augustus 2010
Na een pauze van enkele weken, staat met de tiende rit van BPO Cycling Tour een zwaar parcours op het programma: 144km met 15 hellingen, meer dan 2.500 hoogtemeters! De meesten onder ons staan scherper dan voor de vakantieperiode, wellicht door de extra trainingskilometers, en opteren dan ook voor de langste afstand. Patrick komt al bezweet aan de start - de weg tussen het station en de startplaats, bleek 8km licht hellend te zijn...
Na de gebruikelijke groepsfoto vertrekken wij onder een stralende zon, maar nog geen kilometer verder rijdt Jimmy lek. Zelfs de buitenband is stuk maar gelukkig kunnen wij de band herstellen en een kwartiertje later vertrekken wij voor de tweede keer. De volgende kilometers staan er verschillende onfortuinlijke wielertoeristen ook langs de kant met lekke banden. Echt niet normaal...
Na 6 km krijgen wij de eerste beklimming onder onze wielen geschoven - niet echt steil, maar door de afstand (4-tal km) toch relatief lastig. Ook al rijd ik niet zo slecht, het tempo van Michel, Karin en Johan kan ik absoluut niet volgen en al vlug zie ik ze honderden meters voor mij uit rijden. Zij die mijn tempo niet kunnen volgen, hebben spijtig genoeg voor de 85km geopteerd... Ik besef dat ik na de splitsing vaak alleen zal moeten klimmen en hopen dat ik tijdens de afdaling opnieuw kan aansluiten...
Op één van de eerste hellingen worden wij voorbij gesneld door een blondine die duidelijk haar mannetje kan staan in het peloton. Zelfs Johan en Michel moeten net voor de top de rol lossen. In de BPO-tent was achteraf het macho-gehalte duidelijk aanwezig: de ene was blij dat ze aan competitie deed, want die ging anders zijn fiets aan de haak hangen - de andere wou haar zogezegd niet volgen...
De hellingen volgen mekaar vrij snel op en na een 65-tal km draaien wij Stavelot binnen. De Stockeu laten wij links (in realiteit rechts) liggen en draaien de Col de Somagne op. Via deze alternatieve weg klimmen wij naar het monument van Eddy Merckx, op de top van de Stockeu. Knap lastig - de hellingsgraad van 14% à 16% verplicht ons regelmatig om recht op de trappers te staan. Bovendien komt er net geen einde aan deze col want na het monument moeten wij nog meer dan 1km trekken en sleuren om de top te bereiken. En 6 km verder een gelijkaardige situatie: een relatief korte maar zeer nijdige beklimming naar Wannes via Wanneranval en niet via de "klassieke" Côte de Wannes (Luik-Bastenaken-Luik). Gelukkig is er net buiten Wannes een tweede bevoorrading, want wat frisse drank kunnen wij best gebruiken bij deze zuiderse temperaturen. Ik sluit daar trouwens terug aan bij de groep maar moet hen bij de tweede helling (Côte de la Vecquée) opnieuw laten gaan. Een scenario dat zich bij de volgende twee bevoorradingen zal herhalen.
Als laatste helling wordt de Côte de la roche aux Faucons geserveerd. Een echte Reus om deze Géants des Ardennes mee af te sluiten. Na 136km, heel zwaar... Nog geen 5% gemiddeld, maar in de 4,5km lange beklimming, zit er een relatief lange afdaling. Waarmee nog eens bewezen is dat getallen niet alles vertellen....
In de BPO-tent gaat er maar één naam van een helling over de lippen: Faucons. De volledige naam uitspreken kost ons te veel moeite... De afstand, de hoogtemeters en de warmte hebben duidelijk hun tol geëist. Niet bij iedereen - Karin en Michel twijfelen of ze morgen bij de Kastelentocht van Idegem, voor 75km of 120km(!) zullen gaan. Ik hoop deze nacht goed te slapen...
Tot zaterdag in Roeselare!
Statistieken
Na de gebruikelijke groepsfoto vertrekken wij onder een stralende zon, maar nog geen kilometer verder rijdt Jimmy lek. Zelfs de buitenband is stuk maar gelukkig kunnen wij de band herstellen en een kwartiertje later vertrekken wij voor de tweede keer. De volgende kilometers staan er verschillende onfortuinlijke wielertoeristen ook langs de kant met lekke banden. Echt niet normaal...
Na 6 km krijgen wij de eerste beklimming onder onze wielen geschoven - niet echt steil, maar door de afstand (4-tal km) toch relatief lastig. Ook al rijd ik niet zo slecht, het tempo van Michel, Karin en Johan kan ik absoluut niet volgen en al vlug zie ik ze honderden meters voor mij uit rijden. Zij die mijn tempo niet kunnen volgen, hebben spijtig genoeg voor de 85km geopteerd... Ik besef dat ik na de splitsing vaak alleen zal moeten klimmen en hopen dat ik tijdens de afdaling opnieuw kan aansluiten...
Op één van de eerste hellingen worden wij voorbij gesneld door een blondine die duidelijk haar mannetje kan staan in het peloton. Zelfs Johan en Michel moeten net voor de top de rol lossen. In de BPO-tent was achteraf het macho-gehalte duidelijk aanwezig: de ene was blij dat ze aan competitie deed, want die ging anders zijn fiets aan de haak hangen - de andere wou haar zogezegd niet volgen...
De hellingen volgen mekaar vrij snel op en na een 65-tal km draaien wij Stavelot binnen. De Stockeu laten wij links (in realiteit rechts) liggen en draaien de Col de Somagne op. Via deze alternatieve weg klimmen wij naar het monument van Eddy Merckx, op de top van de Stockeu. Knap lastig - de hellingsgraad van 14% à 16% verplicht ons regelmatig om recht op de trappers te staan. Bovendien komt er net geen einde aan deze col want na het monument moeten wij nog meer dan 1km trekken en sleuren om de top te bereiken. En 6 km verder een gelijkaardige situatie: een relatief korte maar zeer nijdige beklimming naar Wannes via Wanneranval en niet via de "klassieke" Côte de Wannes (Luik-Bastenaken-Luik). Gelukkig is er net buiten Wannes een tweede bevoorrading, want wat frisse drank kunnen wij best gebruiken bij deze zuiderse temperaturen. Ik sluit daar trouwens terug aan bij de groep maar moet hen bij de tweede helling (Côte de la Vecquée) opnieuw laten gaan. Een scenario dat zich bij de volgende twee bevoorradingen zal herhalen.
Als laatste helling wordt de Côte de la roche aux Faucons geserveerd. Een echte Reus om deze Géants des Ardennes mee af te sluiten. Na 136km, heel zwaar... Nog geen 5% gemiddeld, maar in de 4,5km lange beklimming, zit er een relatief lange afdaling. Waarmee nog eens bewezen is dat getallen niet alles vertellen....
In de BPO-tent gaat er maar één naam van een helling over de lippen: Faucons. De volledige naam uitspreken kost ons te veel moeite... De afstand, de hoogtemeters en de warmte hebben duidelijk hun tol geëist. Niet bij iedereen - Karin en Michel twijfelen of ze morgen bij de Kastelentocht van Idegem, voor 75km of 120km(!) zullen gaan. Ik hoop deze nacht goed te slapen...
Tot zaterdag in Roeselare!
Statistieken
woensdag 21 juli 2010
Zomervakantie
Het feit dat ik de laatste tijd niet veel meer blog, wil abslouut niet zeggen dat ik niet meer fiets... Momenteel volg ik een trainingsschema waar het respecteren van de hartslag gedurende de training een hele uitdaging is... Bv: een cool down aan max 116, gedurende 40 minuten, met een cadans van ongeveer 100 rpm is niet evident. Het rijden in groep wordt momenteel tot een zondagsrit met de club beperkt.
En wat komende zondag betreft, zal ik (met veel plezier) moeten trakteren: sinds 19 juli ben ik de fiere opa geworden van een flinke kleindochter Jade! Op haar gezondheid!
Tot blogs
En wat komende zondag betreft, zal ik (met veel plezier) moeten trakteren: sinds 19 juli ben ik de fiere opa geworden van een flinke kleindochter Jade! Op haar gezondheid!
Tot blogs
woensdag 23 juni 2010
TV-spot zomeractie Bank van De Post
Deze namiddag heb ik met een vijftal collega's deelgenomen aan de opname van een TV-reclamespot van BPO. Als BPO Cycling team waren we figuranten in één van de scènes. Beelden en foto's volgen...
Handtekeningen kunnen bekomen worden op eenvoudig verzoek...
Tot blogs!
Handtekeningen kunnen bekomen worden op eenvoudig verzoek...
Tot blogs!
zondag 20 juni 2010
Gran Fondo Eddy Merckx
Om publicitaire redenen stond deze klassieker niet meer op het BPO Cycling Tour programma, maar voor ons team maakt dit weinig uit: met een tiental mannen en twee vrouwen staan wij aan de start van de "negende" rit bovenop de muur van Hoei.
Een sterk team trouwens met o.a. mijn toptransfers Geert(teamleader voor vandaag) en Michel, een aantal vrienden van Geert (die na het lezen van het verslag van vorige week gebeten zijn om het hem vandaag knap lastig te maken), Johan(een vriend van mij, wiens klimcapaciteiten ik ken), en last but not least onze dames: Karin (die haar glansprestatie van La Chouffe Classic, 5de in het bergklassement bij de vrouwen, wil herhalen) en Rosita (Cycling Tour wielertoeriste 2009). Vic en ik kennen onmiddellijk onze plaats in de groep...
Ook aan de start een 800-tal cyclosportieven die tegen de tijd het langste parcours afleggen. En het wedstrijdkarakter merk je meteen: net gestart en de verschillende groepjes vliegen je in een rotvaart voorbij - bij de eerste verkeersdrempel liggen tientallen drinkbussen, die door de snelheid uit de bidonhouders zijn gekatapulteerd. Verschillende volgwagens laveren tussen de wielrenners - dit is duidelijk geen amateurisme meer...
Net na de eerste beklimming, Col de France, begint het opnieuw te regenen. Bovendien is het niet zo warm , waardoor mijn voeten vrij snel kou krijgen. Echt niet plezant. Vic die tot hiertoe in mijn buurt was gebleven, versnelt plots en tesamen met Johan rijdt hij het gat dicht met een groep, die aangevoerd wordt door een mooie blondine. Eens te meer een bewijs dat er ook natuurlijke pepmiddelen bestaan om je prestaties op de krikken...
Wij rijden door een heel mooie en voor mij totaal onbekende golvende streek: constant op en af, de hoogtemeters lopen snel op. Ons team is ondertussen ook al in verschillende groepjes uiteen gevallen. Ik bengel achteraan, maar word op de top van één van de zovele hellingen opgewacht door Geert (toffe teamleader!) en na een lange achtervolging sluiten wij aan bij Karin, Michel en Geert. Inderdaad Geert had zich opnieuw laten uitzakken: de blondine bleek één van die cyclosportieven te zijn die voor het parcours van 175km had geopteerd... Met een dubbele motor (Geert en Michel) komen wij na 80 km (met een gemiddelde snelheid van meer dan 27km/u) aan de eerste bevoorrading. Een stop waar Vic en ik naar uit gekeken hadden, want wij zaten op ons tandvlees. De rest van het team, staat ons daar al een tijdje op te wachten. Op één na, Rosita: het vlot vandaag niet zo goed, kniepijn vertrouwt ze ons toe. Er staan wel al 1000m hoogtemeters op onze teller, met amper 4 "officiële" hellingen. Een blik op het parcours leert ons dat er in de resterende 50km, nog 8 hellingen te beklimmen zijn. Vic en ik besluiten daarom, als echte "gentlemen", bij Rosita te blijven...
De hellingen volgen nu mekaar snel op, de regenbuien trouwens ook. Zelfs een heuse hagelbui krijgen wij over ons! Gelukkig is de opwarming van de aarde al een tijdje aan de gang, zoniet riskeerden we in juni in de sneeuw te moeten rijden... Net voor de tweede bevoorrading worden wij voorbij gereden door de zes koplopers van de cyclosportieven, ze hebben ondertussen zo'n 40km meer gereden dan wij...
Op de top van de Côte de Bohisseau, zie ik een BPO-truitje: het is zowaar Geert, die zich opnieuw heeft laten uitzakken, en die zijn taak als teamleader ter harte neemt. Chapeau! De laatste 25km rijdt hij met ons mee. Wij rijden na 5u , Hoei binnen. Oei, nu nog die muur! Geert roept mij toe dat hij gaat ontploffen op de muur en met enkele serieuze lenderukken, vliegt hij de helling op. Ik probeer nog wat te doseren, want die beelden van de Waalse Pijl schrikken mij echt af. Bij de bekende haarspeldbochten moet ik recht op de trappers, trekken, sleuren en proberen niet om te vallen... Net zoals op de muur van Geraardsbergen, tijdens de Ronde van Vlaanderen, word je aangemoedigd door het publiek langs de weg. Eén stem herken ik, Alain onze fotograaf. Hem zien doe ik niet, want het is zwart voor mijn ogen... Het blijft steil, ik rijd nog amper 4km/u... Ik hoor de speaker, de aankomstlijn moet niet ver meer zijn. Met een laatste krachtinspanning bereik ik de aankomst. Dit is de lastigste bekimming die ik tot hiertoe gereden heb; ook één van de zwaarste ritten van de Cycling Tour trouwens!
In de BPO-tent niets dan tevreden gezichten: deze rit is echt een klassieker! Iedereen stort zich op het verrassingsbrood, alhoewel je het na een negende rit nog moeilijk over een verrassing kan hebben... Echter van een echte verrassing gesproken: plots passeert Eddy Merckx voorbij de BPO-tent en France zorgt er voor dat wij met hem op de foto kunnen! Wij voelen ons even de Kannibalen van Hoei...
En nu zoals de profs, een recuperatiemoment inbouwen tot de tiende rit op 21 augustus. De naam "Les Géants des Ardennes" laat vermoeden dat dit geen vlakke rit zal zijn... Geniet van jullie vakantie en tracht de conditie wat te onderhouden!
Tot dan!
Nagekomen bericht: zondagmorgen 60 km gefietst, maar er zat er weinig "jus" in de benen, wel veel melkzuur...
Statistieken van de rit
Een sterk team trouwens met o.a. mijn toptransfers Geert(teamleader voor vandaag) en Michel, een aantal vrienden van Geert (die na het lezen van het verslag van vorige week gebeten zijn om het hem vandaag knap lastig te maken), Johan(een vriend van mij, wiens klimcapaciteiten ik ken), en last but not least onze dames: Karin (die haar glansprestatie van La Chouffe Classic, 5de in het bergklassement bij de vrouwen, wil herhalen) en Rosita (Cycling Tour wielertoeriste 2009). Vic en ik kennen onmiddellijk onze plaats in de groep...
Ook aan de start een 800-tal cyclosportieven die tegen de tijd het langste parcours afleggen. En het wedstrijdkarakter merk je meteen: net gestart en de verschillende groepjes vliegen je in een rotvaart voorbij - bij de eerste verkeersdrempel liggen tientallen drinkbussen, die door de snelheid uit de bidonhouders zijn gekatapulteerd. Verschillende volgwagens laveren tussen de wielrenners - dit is duidelijk geen amateurisme meer...
Net na de eerste beklimming, Col de France, begint het opnieuw te regenen. Bovendien is het niet zo warm , waardoor mijn voeten vrij snel kou krijgen. Echt niet plezant. Vic die tot hiertoe in mijn buurt was gebleven, versnelt plots en tesamen met Johan rijdt hij het gat dicht met een groep, die aangevoerd wordt door een mooie blondine. Eens te meer een bewijs dat er ook natuurlijke pepmiddelen bestaan om je prestaties op de krikken...
Wij rijden door een heel mooie en voor mij totaal onbekende golvende streek: constant op en af, de hoogtemeters lopen snel op. Ons team is ondertussen ook al in verschillende groepjes uiteen gevallen. Ik bengel achteraan, maar word op de top van één van de zovele hellingen opgewacht door Geert (toffe teamleader!) en na een lange achtervolging sluiten wij aan bij Karin, Michel en Geert. Inderdaad Geert had zich opnieuw laten uitzakken: de blondine bleek één van die cyclosportieven te zijn die voor het parcours van 175km had geopteerd... Met een dubbele motor (Geert en Michel) komen wij na 80 km (met een gemiddelde snelheid van meer dan 27km/u) aan de eerste bevoorrading. Een stop waar Vic en ik naar uit gekeken hadden, want wij zaten op ons tandvlees. De rest van het team, staat ons daar al een tijdje op te wachten. Op één na, Rosita: het vlot vandaag niet zo goed, kniepijn vertrouwt ze ons toe. Er staan wel al 1000m hoogtemeters op onze teller, met amper 4 "officiële" hellingen. Een blik op het parcours leert ons dat er in de resterende 50km, nog 8 hellingen te beklimmen zijn. Vic en ik besluiten daarom, als echte "gentlemen", bij Rosita te blijven...
De hellingen volgen nu mekaar snel op, de regenbuien trouwens ook. Zelfs een heuse hagelbui krijgen wij over ons! Gelukkig is de opwarming van de aarde al een tijdje aan de gang, zoniet riskeerden we in juni in de sneeuw te moeten rijden... Net voor de tweede bevoorrading worden wij voorbij gereden door de zes koplopers van de cyclosportieven, ze hebben ondertussen zo'n 40km meer gereden dan wij...
Op de top van de Côte de Bohisseau, zie ik een BPO-truitje: het is zowaar Geert, die zich opnieuw heeft laten uitzakken, en die zijn taak als teamleader ter harte neemt. Chapeau! De laatste 25km rijdt hij met ons mee. Wij rijden na 5u , Hoei binnen. Oei, nu nog die muur! Geert roept mij toe dat hij gaat ontploffen op de muur en met enkele serieuze lenderukken, vliegt hij de helling op. Ik probeer nog wat te doseren, want die beelden van de Waalse Pijl schrikken mij echt af. Bij de bekende haarspeldbochten moet ik recht op de trappers, trekken, sleuren en proberen niet om te vallen... Net zoals op de muur van Geraardsbergen, tijdens de Ronde van Vlaanderen, word je aangemoedigd door het publiek langs de weg. Eén stem herken ik, Alain onze fotograaf. Hem zien doe ik niet, want het is zwart voor mijn ogen... Het blijft steil, ik rijd nog amper 4km/u... Ik hoor de speaker, de aankomstlijn moet niet ver meer zijn. Met een laatste krachtinspanning bereik ik de aankomst. Dit is de lastigste bekimming die ik tot hiertoe gereden heb; ook één van de zwaarste ritten van de Cycling Tour trouwens!
In de BPO-tent niets dan tevreden gezichten: deze rit is echt een klassieker! Iedereen stort zich op het verrassingsbrood, alhoewel je het na een negende rit nog moeilijk over een verrassing kan hebben... Echter van een echte verrassing gesproken: plots passeert Eddy Merckx voorbij de BPO-tent en France zorgt er voor dat wij met hem op de foto kunnen! Wij voelen ons even de Kannibalen van Hoei...
En nu zoals de profs, een recuperatiemoment inbouwen tot de tiende rit op 21 augustus. De naam "Les Géants des Ardennes" laat vermoeden dat dit geen vlakke rit zal zijn... Geniet van jullie vakantie en tracht de conditie wat te onderhouden!
Tot dan!
Nagekomen bericht: zondagmorgen 60 km gefietst, maar er zat er weinig "jus" in de benen, wel veel melkzuur...
Statistieken van de rit
zondag 13 juni 2010
Cyclo Sprint Classic: achtste rit van de BPO Cycling Tour
Voor de achtste rit houden we halt in het verre Limburg, aan de rand van het circuit van Zolder. Bij het beluisteren van het weerbericht twijfelde Patrick of Sabine "veel bevolking" of "veel bewolking" had voorspeld. Donkere, dreigende wolken bevestigen zaterdagmorgen het laatste...
Monique, onze teamleader(ster), die net op tijd is om nog op de groepsfoto te staan, stelt ontgoocheld vast dat de rest van het team opteert voor de 125km en dat zij als enige gekozen heeft voor de rit van 85km. De vrees die ze had om als teamleader de kop te moeten trekken wordt spijtig genoeg voor haar realiteit...
Met een behoorlijk grote BPO-groep vertrekken we richting Hasselt: Geert stopt bij zijn wagen om zijn regenvestje te nemen, een goeie tactische zet, zo zou later blijken. Antoon komt wat te laat aan en besluit om zich niet in te schrijven maar onmiddellijk aan te sluiten uit vrees ons niet meer te kunnen inhalen. Ook dit blijkt een goeie tactische zet, want van bij de start wordt er een strak tempo aangehouden.
En na 3,5km vallen de eerste regendruppels, de eerste trouwens van de tot hiertoe gereden ritten van de BPO Cycling Tour. Na een kwartiertje houdt het op met de motregen - de regen valt nu met bakken uit de lucht...Tijd om het regenvestje aan te trekken. Mijn vrienden van de wielerclub houden het na 20km voor bekeken en draaien terug richting Zolder. Met Patrick, Vic, Geert, Jan, Antoon en nog twee collega's van De Post voelen wij ons nu echte Flandriens, al moeten wij in volle verkiezingsstrijd opletten met dit woord...
Na 45 vlakke kilometers komen we aan de eerste bevoorrading in Membruggen. Duidelijk minder volk in vergelijking tot de andere tochten, maar hoe kan het ook anders met zo'n hondenweer. Na een korte stop, want iedereen begint kou te krijgen, rijden wij de provincie Luik binnen - de bergzone van deze rit: relatief korte maar zeer nijdige beklimmingen. Niet echt mijn ding. Door de regen liggen de afdalingen er trouwens ook gevaarlijk bij, behoedzaam naar beneden rijden is dan ook de boodschap!
En wie regen zegt, zegt ook meer kans op platte banden... Net na de afdaling van Thier d'Amry heeft Patrick prijs: achterband plat. Vic laat onmiddellijk zien dat hij mecanicien-bloed heeft, waardoor we weer snel kunnen aansluiten bij de groep. Niet moeilijk, ze stonden ons wat verder, verkleumd, op te wachten...
Na mijn eerste transfer, Michel, blijkt ook mijn tweede transfer, Geert, een voltreffer te zijn! Overal als eerste boven, en op het vlakke onvoorstoorbaar aan de kop sleuren zonder omkijken. Aan de tweede bevoorrading vertrouwt hij mij toe dat er in de groep, waarmee hij in Sint-Lievens-Houtem rijdt, profiteurs zijn die nooit eens overnemen - ik denk, Geert, dat ze wel willen, maar dat je wat te snel rijdt...
Net voor die tweede bevoorrading moeten wij nog de Keiberg beklimmen. De naam lijkt wel heel passend te zijn, want de eerste 100m moeten we door grind rijden. Even wanen wij ons in een etappe van de Giro... En zowaar, het heeft ondertussen opgehouden met regenen. De regenvestjes worden uitgetrokken in Alden Biesen, onze tweede stop. De laatste 40km trekt Geert de groep op één lint, het tempo wordt nog wat opgetrokken. Behalve mijn stuurlint en de achterband van Vic heb ik niet veel gezien van het landschap. Het schijnt hier nochtans mooi te zijn...
Iedereen is blij als wij het spandoek van Bank van De Post langs het Albertkanaal zien: Geert zet zich recht en dit betekent dat we even op adem kunnen komen. Wij draaien rechts af en via een laatste beklimming,Sterrewacht, aan de rand van het circuit van Zolder, komen wij aan onze BPO-tent. 28km/u staat op onze teller, met dank aan Geert! Dit was een echte Cyclo Sprint!
Mijn vrouw kon het trouwens niet geloven dat wij in zo'n hondenweer hadden gereden want in Aalst was het een ganse dag zonnig geweest. Tot wanneer ze mijn wielerkledij zag...
Tot volgende week in Hoei!
Statistieken van de rit
Monique, onze teamleader(ster), die net op tijd is om nog op de groepsfoto te staan, stelt ontgoocheld vast dat de rest van het team opteert voor de 125km en dat zij als enige gekozen heeft voor de rit van 85km. De vrees die ze had om als teamleader de kop te moeten trekken wordt spijtig genoeg voor haar realiteit...
Met een behoorlijk grote BPO-groep vertrekken we richting Hasselt: Geert stopt bij zijn wagen om zijn regenvestje te nemen, een goeie tactische zet, zo zou later blijken. Antoon komt wat te laat aan en besluit om zich niet in te schrijven maar onmiddellijk aan te sluiten uit vrees ons niet meer te kunnen inhalen. Ook dit blijkt een goeie tactische zet, want van bij de start wordt er een strak tempo aangehouden.
En na 3,5km vallen de eerste regendruppels, de eerste trouwens van de tot hiertoe gereden ritten van de BPO Cycling Tour. Na een kwartiertje houdt het op met de motregen - de regen valt nu met bakken uit de lucht...Tijd om het regenvestje aan te trekken. Mijn vrienden van de wielerclub houden het na 20km voor bekeken en draaien terug richting Zolder. Met Patrick, Vic, Geert, Jan, Antoon en nog twee collega's van De Post voelen wij ons nu echte Flandriens, al moeten wij in volle verkiezingsstrijd opletten met dit woord...
Na 45 vlakke kilometers komen we aan de eerste bevoorrading in Membruggen. Duidelijk minder volk in vergelijking tot de andere tochten, maar hoe kan het ook anders met zo'n hondenweer. Na een korte stop, want iedereen begint kou te krijgen, rijden wij de provincie Luik binnen - de bergzone van deze rit: relatief korte maar zeer nijdige beklimmingen. Niet echt mijn ding. Door de regen liggen de afdalingen er trouwens ook gevaarlijk bij, behoedzaam naar beneden rijden is dan ook de boodschap!
En wie regen zegt, zegt ook meer kans op platte banden... Net na de afdaling van Thier d'Amry heeft Patrick prijs: achterband plat. Vic laat onmiddellijk zien dat hij mecanicien-bloed heeft, waardoor we weer snel kunnen aansluiten bij de groep. Niet moeilijk, ze stonden ons wat verder, verkleumd, op te wachten...
Na mijn eerste transfer, Michel, blijkt ook mijn tweede transfer, Geert, een voltreffer te zijn! Overal als eerste boven, en op het vlakke onvoorstoorbaar aan de kop sleuren zonder omkijken. Aan de tweede bevoorrading vertrouwt hij mij toe dat er in de groep, waarmee hij in Sint-Lievens-Houtem rijdt, profiteurs zijn die nooit eens overnemen - ik denk, Geert, dat ze wel willen, maar dat je wat te snel rijdt...
Net voor die tweede bevoorrading moeten wij nog de Keiberg beklimmen. De naam lijkt wel heel passend te zijn, want de eerste 100m moeten we door grind rijden. Even wanen wij ons in een etappe van de Giro... En zowaar, het heeft ondertussen opgehouden met regenen. De regenvestjes worden uitgetrokken in Alden Biesen, onze tweede stop. De laatste 40km trekt Geert de groep op één lint, het tempo wordt nog wat opgetrokken. Behalve mijn stuurlint en de achterband van Vic heb ik niet veel gezien van het landschap. Het schijnt hier nochtans mooi te zijn...
Iedereen is blij als wij het spandoek van Bank van De Post langs het Albertkanaal zien: Geert zet zich recht en dit betekent dat we even op adem kunnen komen. Wij draaien rechts af en via een laatste beklimming,Sterrewacht, aan de rand van het circuit van Zolder, komen wij aan onze BPO-tent. 28km/u staat op onze teller, met dank aan Geert! Dit was een echte Cyclo Sprint!
Mijn vrouw kon het trouwens niet geloven dat wij in zo'n hondenweer hadden gereden want in Aalst was het een ganse dag zonnig geweest. Tot wanneer ze mijn wielerkledij zag...
Tot volgende week in Hoei!
Statistieken van de rit
zondag 6 juni 2010
La Chouffe Classic: zevende rit van BPO Cycling Tour
Vrijdagavond had ik al gemerkt dat het druk ging worden: nogal wat mobilhomes en caravans reden door Houffalize op zoek naar plaatsje. Door de lokale markt is het bovendien niet evident om je wagen kwijt te raken, maar rond 8u30 staat onze team-leader Dimitri De Smaels ons op te wachten aan de BPO-tent. Na wat overleg, vertrekt de groep voor de 108km? - 165km?: de eerste 74km zijn toch gemeenschappelijk: de benen en de warmte zullen op de splitsing bepalen welk parcours dan uiteindelijk gekozen wordt.
Ik vertrek wat later met enkele kameraden van mijn wielerclub voor de rit van 108km. Het is laveren tussen wielertoeristen en marktgangers, maar na enkele minuten verlaten wij Houffalize en rijden wij langs de oevers van de Ourthe naar Mormont. Achteraf zou blijken dat deze eerste kilometers zowat de enige "vlakke" kilometers zouden zijn van het parcours...
En net zoals vorige week is ook deze streek adembenemend: wij vragen ons af waarom wij voor onze meerdaagse uitstap van de wielerclub steeds naar het buitenland trekken. Misschien moeten wij volgend jaar maar eens een Ronde van België organiseren.
Na een prachtige afdaling bereiken wij na een dertigtal km La Roche en de derde helling van de dag Côte de la Haussire: volgens het Cotacol-klassement is dit de zwaarste helling in België! Het is trouwens de eerste helling van de dag waarbij een tijdsopname wordt gemaakt. Net buiten het centrum moeten we links opdraaien en kijken wij onmiddellijk tegen een muur aan. Ik merk dat mijn vrienden twee weken geleden de Mont Ventoux hebben beklommen - ik moet onmiddellijk passen wanneer een drietal onder hen duidelijk van plan zijn een goede tijd neer te zetten. Van bij de start is het stijgingspercentage meestal boven de 10% - dit is inderdaad echt een heel zware col. Na een kleine 2 km zit er zowaar een afdaling in: dit voorspelt niet veel goeds voor wat nog komen gaat bedenk ik mij - en mijn vrees wordt de waarheid: bij de volgende 2 km zijn wij nooit onder de 12% stijgingspercentage geweest - 17% is een getal dat ik veel gezien heb...Ik probeer alsnog te genieten van de prachtige natuur waar we door rijden. Het is er in elk geval vrij stil: niemand praat, geen versnellingsapparaat dat je hoort- iedereen zit sowieso op de kleinste versnelling, enkel wat vogels en zwaar gehijg hoor je rondom jou. Wat mij betreft, de terechte numero uno van de hellingen... Om de vergelijking met de Mont Ventoux door te trekken, worden wij bovendien op de top aangevallen door vliegen - iets wat je tijdens de beklimming in het bos vanuit Bedoin ook vaak moet ondergaan...
Het profiel van deze rit is duidelijk wat anders en moeilijker dan vorige week: geen "vals" plat tussen de hellingen, maar wel hellingen "zonder naam" van 4%-6%: ceci n'est pas une côte... De warmte maakt het bovendien extra lastig.
Net na de tweede bevoorrading (aan het postkantoor in Lierneux) worden wij in de afdaling van de Côte de Lierneux opgeschrikt: Mug langs de weg, helikopter in de weide ernaast, bebloed wielerpetje... Hopelijk valt het allemaal best mee, maar het zag er eerlijk gezegd heel ernstig uit.
Na de afdaling van de kortste helling van de dag (côte de Wibrin) is er een laatste stop in Achouffe aan de brouwerij van La Chouffe. Enkel Willy Rosarius waagt zich aan dit lekker biertje, maar het heeft hem duidelijk geen deugd gedaan. Daar waar hij tot hiertoe steeds als eerste boven komt, moet hij mij op de volgende helling (La Longue Virée), waar er opnieuw een tijdsopname is, laten gaan. Dit geeft me wat extra moraal en ik haal een man met Molteni-truitje in, en zonder één woord met elkaar uit te wisselen, begrijpen wij mekaar onmiddellijk : tesamen naar boven en mekaar regelmatig aflossen. Op de top schudden me mekaar de hand - "merci" zeggen wij beiden.
Op de top wordt het duidelijk: de warmte, de "officïële" en "niet-" hellingen eisen hun tol. Ik vind niemand meer bereid om in Houffalize de optionele helling Rue de Saint Roch te beklimmen. Zelfs een bon voor een gratis La Chouffe, die je ontvangt als je de top haalt, kan niemand meer motiveren. Ze moeten echt door hun krachten heen zitten!
Ik wil me wel nog eens testen en besluit de laatste helling, tellend voor het bergklassement, te beklimmen. En zoals men mij verwittigd had is deze te vergelijken met de Triple Mur de Monty van vorige week: opnieuw stukken van meer dan 20%! Toch ben ik fier dat ik met een bonnetje de BPO-tent kan binnenstappen. Nu de zonnebrillen van de gezichten zijn, merk ik dat velen heel getekend zijn. Dit was echt een heel zware rit!
En het BPO Cycling Team? Zoals de duiven vielen ze één voor één binnen: dezelfde verhalen, dezelfde getekende gezichten. Maar chapeau want de meesten hadden geopteerd voor de 165km!
En La Chouffe? Die heeft ernorm gesmaakt!
Ik vertrek wat later met enkele kameraden van mijn wielerclub voor de rit van 108km. Het is laveren tussen wielertoeristen en marktgangers, maar na enkele minuten verlaten wij Houffalize en rijden wij langs de oevers van de Ourthe naar Mormont. Achteraf zou blijken dat deze eerste kilometers zowat de enige "vlakke" kilometers zouden zijn van het parcours...
En net zoals vorige week is ook deze streek adembenemend: wij vragen ons af waarom wij voor onze meerdaagse uitstap van de wielerclub steeds naar het buitenland trekken. Misschien moeten wij volgend jaar maar eens een Ronde van België organiseren.
Na een prachtige afdaling bereiken wij na een dertigtal km La Roche en de derde helling van de dag Côte de la Haussire: volgens het Cotacol-klassement is dit de zwaarste helling in België! Het is trouwens de eerste helling van de dag waarbij een tijdsopname wordt gemaakt. Net buiten het centrum moeten we links opdraaien en kijken wij onmiddellijk tegen een muur aan. Ik merk dat mijn vrienden twee weken geleden de Mont Ventoux hebben beklommen - ik moet onmiddellijk passen wanneer een drietal onder hen duidelijk van plan zijn een goede tijd neer te zetten. Van bij de start is het stijgingspercentage meestal boven de 10% - dit is inderdaad echt een heel zware col. Na een kleine 2 km zit er zowaar een afdaling in: dit voorspelt niet veel goeds voor wat nog komen gaat bedenk ik mij - en mijn vrees wordt de waarheid: bij de volgende 2 km zijn wij nooit onder de 12% stijgingspercentage geweest - 17% is een getal dat ik veel gezien heb...Ik probeer alsnog te genieten van de prachtige natuur waar we door rijden. Het is er in elk geval vrij stil: niemand praat, geen versnellingsapparaat dat je hoort- iedereen zit sowieso op de kleinste versnelling, enkel wat vogels en zwaar gehijg hoor je rondom jou. Wat mij betreft, de terechte numero uno van de hellingen... Om de vergelijking met de Mont Ventoux door te trekken, worden wij bovendien op de top aangevallen door vliegen - iets wat je tijdens de beklimming in het bos vanuit Bedoin ook vaak moet ondergaan...
Het profiel van deze rit is duidelijk wat anders en moeilijker dan vorige week: geen "vals" plat tussen de hellingen, maar wel hellingen "zonder naam" van 4%-6%: ceci n'est pas une côte... De warmte maakt het bovendien extra lastig.
Net na de tweede bevoorrading (aan het postkantoor in Lierneux) worden wij in de afdaling van de Côte de Lierneux opgeschrikt: Mug langs de weg, helikopter in de weide ernaast, bebloed wielerpetje... Hopelijk valt het allemaal best mee, maar het zag er eerlijk gezegd heel ernstig uit.Na de afdaling van de kortste helling van de dag (côte de Wibrin) is er een laatste stop in Achouffe aan de brouwerij van La Chouffe. Enkel Willy Rosarius waagt zich aan dit lekker biertje, maar het heeft hem duidelijk geen deugd gedaan. Daar waar hij tot hiertoe steeds als eerste boven komt, moet hij mij op de volgende helling (La Longue Virée), waar er opnieuw een tijdsopname is, laten gaan. Dit geeft me wat extra moraal en ik haal een man met Molteni-truitje in, en zonder één woord met elkaar uit te wisselen, begrijpen wij mekaar onmiddellijk : tesamen naar boven en mekaar regelmatig aflossen. Op de top schudden me mekaar de hand - "merci" zeggen wij beiden.
Op de top wordt het duidelijk: de warmte, de "officïële" en "niet-" hellingen eisen hun tol. Ik vind niemand meer bereid om in Houffalize de optionele helling Rue de Saint Roch te beklimmen. Zelfs een bon voor een gratis La Chouffe, die je ontvangt als je de top haalt, kan niemand meer motiveren. Ze moeten echt door hun krachten heen zitten!
Ik wil me wel nog eens testen en besluit de laatste helling, tellend voor het bergklassement, te beklimmen. En zoals men mij verwittigd had is deze te vergelijken met de Triple Mur de Monty van vorige week: opnieuw stukken van meer dan 20%! Toch ben ik fier dat ik met een bonnetje de BPO-tent kan binnenstappen. Nu de zonnebrillen van de gezichten zijn, merk ik dat velen heel getekend zijn. Dit was echt een heel zware rit!
En het BPO Cycling Team? Zoals de duiven vielen ze één voor één binnen: dezelfde verhalen, dezelfde getekende gezichten. Maar chapeau want de meesten hadden geopteerd voor de 165km!
En La Chouffe? Die heeft ernorm gesmaakt!
Tot volgende week in Heusden-Zolder voor de Cyclo Sprint
Wat statistieken van de rit
zondag 30 mei 2010
Lotto Tour de Namur Cyclo: zesde rit BPO Cycling Tour
Aan de BPO-tent is het rond 8u15 al vrij druk. Christophe Impens, verantwoordelijke organisator van de Cycling Tour, vertrouwt me daar toe dat deze rit door de mooiste streek van België trekt. Hij waarschuwt me meteen voor de tweede beklimming van de dag: Triple Mur du Monty - niet voor niets als één van de zwaarstse beklimmingen gecatalogeerd in België.
Met een vijftal BPO-teamleden (Vic, Patrick, Karin, Michel en mezelf) starten wij voor de langste rit van 144km. Er vormen zich onmiddellijk 2 koppels: Vic en Patrick nemen de leiding, gevolgd door Karin en Michel - ik rijd in laatste positie en voel me wat als het vijfde wiel aan de wagen. Eén van hen vertrouwt me later toe dat ze niet graag meer naast mij rijden uit schrik dat hun uitlatingen later in het verslag komen...
Na een opwarmer, onmiddellijk na de start, komen wij na twintig km in Lustin aan de voet van de Triple Mur du Monty. Wat een beest is dat zeg: in drie trappen bereik je na 1,4km de top, drie keer kijk je tegen een muur aan van meer dan 20%! Deze col heeft zijn naam echt niet gestolen! Bovendien merk ik twee keer een verkeersbord "Rappel 50km" op - geen paniek, ik word er zeker niet geflitst! Hier wordt trouwens de waardeverhouding tussen onze teamleden heel snel duidelijk: Michel is veruit de sterkste van het gezelschap, gevolgd door Karin, die met een kenmerkende stijl (de handen aan de stuurbeugels en "en danseuse") makkelijk de steile hellingen neemt. Vic en ik volgen kort achter haar, het rijtje wordt afgesloten door Patrick.
Na nog twee beklimmingen komen we aan bij de eerste bevoorrading, de abdij van Maredsous. Paniek bij de organisatie (en ook een beetje bij ons): er is geen energiedrank meer... Is dit de schuld van de paters (sabotage?) die op die manier hopen dat de wielertoeristen naar een alternatief zullen zoeken?
De volgende reeks van 4 hellingen ligt 25km verderop en voert ons door een prachtig landschap. Het parcours is nagenoeg vlak, met sommige stroken vals plat. Voor Michel is dit nu het uitgelezen moment om resoluut (en dit voor de rest van de rit!) de leiding te nemen en het tempo serieus op te voeren. Vic herkent dit scenario: al eens meegemaakt bij Grinta Classic - achteraf was iedereen "choco"! Bij onze groep sluiten verschillende renners aan en wordt zo stilaan een klein peloton waar de BPO-truien zeer goed herkenbaar zijn. Maar niemand voelt zich geroepen om Michel eens af te lossen. Maar eerlijk gezegd vraagt hij hier ook niet om, geen enkele keer een klassieke "elleboogbeweging" te zien - tempo rijden is de boodschap. De vier hellingen volgen elkaar nu heel snel op: tussen helling 7 en 8 ligt amper 300m. Op de top van deze laatste helling kunnen we bij de tweede bevoorrading eindelijk bijtanken en wat op adem komen...
De motor slaat bij Michel onmiddellijk terug aan en met een nog strakker tempo rijden wij richting Ciney naar de derde hellingenzone, met opnieuw 3 kort na mekaar liggende hellingen. Voor mij is het de eerste keer dat ik in deze regio rijd en het landschap blijft me verbazen - schitterend!
Na een korte stop aan de derde bevoorrading rijden we terug door Lustin, maar laten nu de Triple Mur du Monty links liggen: niemand had er duidelijk nog "lust in"... De laatste 10km langs de oevers van de Maas wordt het tempo nog wat opgetrokken en flirt het verschillende keren met 40km/u grens. Net voor Namen draaien we links op de Citadel, Route Merveilleuse op kasseien: een passende manier om deze prachtige rit af te sluiten!
In de BPO-tent staat Magali ons op te wachten. Ik vertrouw haar toe dat dit één van de mooiste ritten is geweest in een heel mooie regio. Zij begrijpt dit, zegt ze heel fier: c'est Ma Région!
Patrick Dejonghe, die geopteerd had voor het parcours van 103km, merkt op dat onze groep vrij stil zit te "genieten" van de broodjes en de Leffe... Wat wil je na een rit van 144km, 12 hellingen, 1800m hoogteverschil en een gemiddelde van 26,4km/u (met dank aan onze meesterknecht Michel, wat een transfer zeg!). Ik weet nu trouwens wat "je choco rijden" wil zeggen!
Tot volgende week in Houffalize: La Chouffe Classic!
Wat statisteken van de rit
Met een vijftal BPO-teamleden (Vic, Patrick, Karin, Michel en mezelf) starten wij voor de langste rit van 144km. Er vormen zich onmiddellijk 2 koppels: Vic en Patrick nemen de leiding, gevolgd door Karin en Michel - ik rijd in laatste positie en voel me wat als het vijfde wiel aan de wagen. Eén van hen vertrouwt me later toe dat ze niet graag meer naast mij rijden uit schrik dat hun uitlatingen later in het verslag komen...
Na een opwarmer, onmiddellijk na de start, komen wij na twintig km in Lustin aan de voet van de Triple Mur du Monty. Wat een beest is dat zeg: in drie trappen bereik je na 1,4km de top, drie keer kijk je tegen een muur aan van meer dan 20%! Deze col heeft zijn naam echt niet gestolen! Bovendien merk ik twee keer een verkeersbord "Rappel 50km" op - geen paniek, ik word er zeker niet geflitst! Hier wordt trouwens de waardeverhouding tussen onze teamleden heel snel duidelijk: Michel is veruit de sterkste van het gezelschap, gevolgd door Karin, die met een kenmerkende stijl (de handen aan de stuurbeugels en "en danseuse") makkelijk de steile hellingen neemt. Vic en ik volgen kort achter haar, het rijtje wordt afgesloten door Patrick.
Na nog twee beklimmingen komen we aan bij de eerste bevoorrading, de abdij van Maredsous. Paniek bij de organisatie (en ook een beetje bij ons): er is geen energiedrank meer... Is dit de schuld van de paters (sabotage?) die op die manier hopen dat de wielertoeristen naar een alternatief zullen zoeken?
De volgende reeks van 4 hellingen ligt 25km verderop en voert ons door een prachtig landschap. Het parcours is nagenoeg vlak, met sommige stroken vals plat. Voor Michel is dit nu het uitgelezen moment om resoluut (en dit voor de rest van de rit!) de leiding te nemen en het tempo serieus op te voeren. Vic herkent dit scenario: al eens meegemaakt bij Grinta Classic - achteraf was iedereen "choco"! Bij onze groep sluiten verschillende renners aan en wordt zo stilaan een klein peloton waar de BPO-truien zeer goed herkenbaar zijn. Maar niemand voelt zich geroepen om Michel eens af te lossen. Maar eerlijk gezegd vraagt hij hier ook niet om, geen enkele keer een klassieke "elleboogbeweging" te zien - tempo rijden is de boodschap. De vier hellingen volgen elkaar nu heel snel op: tussen helling 7 en 8 ligt amper 300m. Op de top van deze laatste helling kunnen we bij de tweede bevoorrading eindelijk bijtanken en wat op adem komen...
De motor slaat bij Michel onmiddellijk terug aan en met een nog strakker tempo rijden wij richting Ciney naar de derde hellingenzone, met opnieuw 3 kort na mekaar liggende hellingen. Voor mij is het de eerste keer dat ik in deze regio rijd en het landschap blijft me verbazen - schitterend!
Na een korte stop aan de derde bevoorrading rijden we terug door Lustin, maar laten nu de Triple Mur du Monty links liggen: niemand had er duidelijk nog "lust in"... De laatste 10km langs de oevers van de Maas wordt het tempo nog wat opgetrokken en flirt het verschillende keren met 40km/u grens. Net voor Namen draaien we links op de Citadel, Route Merveilleuse op kasseien: een passende manier om deze prachtige rit af te sluiten!
In de BPO-tent staat Magali ons op te wachten. Ik vertrouw haar toe dat dit één van de mooiste ritten is geweest in een heel mooie regio. Zij begrijpt dit, zegt ze heel fier: c'est Ma Région!
Patrick Dejonghe, die geopteerd had voor het parcours van 103km, merkt op dat onze groep vrij stil zit te "genieten" van de broodjes en de Leffe... Wat wil je na een rit van 144km, 12 hellingen, 1800m hoogteverschil en een gemiddelde van 26,4km/u (met dank aan onze meesterknecht Michel, wat een transfer zeg!). Ik weet nu trouwens wat "je choco rijden" wil zeggen!
Tot volgende week in Houffalize: La Chouffe Classic!
Wat statisteken van de rit
maandag 24 mei 2010
Tilff-Bastogne-Tilff: vijfde rit BPO Cycling Tour
Zaterdagmorgen nog even de nieuwe fietspositie getest op een korte trainingsrit van 30km en in de namiddag naar Luik vertrokken. Om de sfeer al eens op te snuiven, was ik mijn deelnamepakket gaan halen: wat een drukte al aan de startplaats! Dat er zondag een massa volk zou deelnemen, was nu al duidelijk... Ondertussen werd de BPO-tent opgezet voor zondag...
's Avonds op de binnenkoer van een heel leuk Italiaans restaurantje, genietend van een lekkere wijn en (uiteraard) spaghetti: dit deed ik vaak de vooravond van de beklimming van de Mont Ventoux... net hetzelfde gevoel: enerzijds intens genieten van het moment, anderzijds wat schrik voor de dag van morgen...
Zondagmorgen, Luik ontwaakt, mistig en stil - enkel de sirenes van de politie hoor je. Op de baan, richting Angleur wordt het echter steeds maar drukker naarmate je de startplaats nadert: het wordt zoeken om je wagen kwijt te geraken...
Met een groepje van 4 (Patrick Rijdant, Jan, Kristof Schrooten en mezelf) vertrekken wij richting Tilff, waar de officiële start ligt. Tussen de geparkeerde wagens merkt Jan nog een collega van De Post op, Vic Dewulf. Jan stelt voor om niet te wachten - Vic zal ons wel inhalen zegt hij vol vertrouwen... Een afdaling tot in het centrum van het stadje, waar Catherine en Stephan ook aansluiten. Leuk om mee te starten, maar meteen weten wij ook dat er na het officiële finish nog een beklimming voorgeschoteld wordt van enkele kilometers...
In een vrij snel tempo rijden wij naar de eerste beklimming van de dag: Côte de Chambralles. Eigenlijk een "reserve"-helling omdat door dorpsfeesten, de Côte d'Onneux niet kan aangedaan worden. Maar wat voor één! Een echte kuitenbijter: 1600 m lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 9.2% en een maximum van liefst 16%! Op de top is het vrij lang wachten op Patrick: in de laatste bocht van de helling was hij even gestopt bij de pechdienst om zijn achterband te laten vervangen. De collega's die geopteerd hebben voor het parcours van 78km sluiten ook aan op de top, maar verlaten ons enkele kilometers verder, wanneer ze links richting Côte de Havelange ons parcours verlaten.
Voor Patrick is het de eerste keer dat hij in de Ardennen rijdt: de hellingen zijn er duidelijk veel langer dan in onze Vlaamse Ardennen, maar zoals Cruijf zegt: "ieder nadeel heb zijn voordeel": de afdalingen zijn er ook veel langer... En daar blijkt dat Patrick één van de betere dalers is. Mijn analyse "wij hebben ons gewicht mee", wordt door Patrick onmiddellijk met de grond gelijk gemaakt: "het is dankzij onze techniek". Wij besluiten zijn analyse te behouden...
Net voor Côte de Wannes komt Vic Dewulf aansluiten - Jan had dus duidelijk gelijk. Op de top ervan is het vrij lang aanschuiven bij de bevoorrading: wat een massa volk!
Na een vrij steile afdaling bereiken wij Stavelot waar we gelukkig niet rechts opdraaien (Col de Stockeu). Net buiten het centrum moeten we naar links: Côte d'Amermont. Een mooi alternatief voor de Stockeu want het maximale stijgingspercentage flirt er ook met de 23%! Kristof, met zijn mountainbike, komt vrij vlot boven - Catherine echter, heeft het zeer lastig en wordt op de top duizelig. Achteraf blijkt dat ze tesamen met Stephan een half uurtje heeft gerust en nadien vrij vlot de finish heeft gehaald.
Het volgende slachtoffer wordt Jan: net voor de beklimming van de Côte de Rosier, betaalt hij de tol van een mountainbiketocht van 52km van de dag ervoor: krampen... Het is dan ook vrij lang wachten tot wanneer hij de top bereikt. Volgens Jan waren de hellingen vorig jaar minder lastig... Wij kunnen aansluiten bij een groep en rijden tegen een vrij strak tempo richting Remouchamps, tweede bevoorrading. Daar ontmoeten wij onze huisfotograaf Alain. Hij neemt een aantal foto's van het BPO cycling team (hopelijk kunnen ze Jan wat fotoshoppen wat hij ziet er vrij bleek uit) en rijdt dan snel met de wagen naar Côte de La Redoute om daar ook foto's te nemen tijdens de beklimming. Net op tijd: wanneer ik op het eerste heel steile stuk recht op de trappers moet, komt hij met zijn fototoestel aangelopen. Ik kijk uit naar de foto's...
Na een loper, Côte de Hornay, komen we aan de officiële finishlijn in Tilff aan. Nu nog links opdraaien, het houten brugje over en dan de allerlaatste beklimming: Côte de Boncelles (onze eerste afdaling van de dag). Voor mij, net één te veel: bij het begin voel ik dat de benen minder vlot draaien, Vic blijft naast mij rijden maar ik merk dat Vic sneller kan en 500m van de top moet ik Vic laten gaan. Jan heeft dan duidelijk zijn tweede adem gevonden en verteert de laatste helling vrij vlot: tot Patrick's verbazing wordt hij zelfs door Jan voorbij gereden.
Na een schitterende rit van 140km, 10 hellingen en 2200m hoogteverschil worden wij enthousiast verwelkomd door France in de BPO-tent. Ondanks de geschoren benen blijft haar beloofde massage wel achterwege. Spijtig...
En hopelijk heeft Patrick zijn wagen teruggevonden want die wist in elk geval niet meer in welke straat hij 's morgens zijn wagen had achtergelaten...
Volgende afspraak Tour de Namur, 140 km!
Wat Garmin-statistieken van de rit
En de day after? Om 9u zat ik deze morgen opnieuw op de fiets om deel te nemen aan de eerste editie van de Ernst&Young Classics ten voordele van de Caprioolkinderen. Vertrekkende aan het Eddy Merckx Wielercentrum (Blaarmeersen), voor een rit van 82km richting Zwalmstreek: glooiend landschap, schitterend weer en één gekende helling (Molenberg) waar ik duidelijk voelde dat ik Tilff-Bastogne-Tilff had gereden... 's Namiddags: "platte rust"...
Wat Garmin-statisteken van de rit
zondag 16 mei 2010
Voorbereidingsweekend...
Dit weekend wel geen BPO Cycling Tour op het programma, maar toch wel een vrij druk programma:
- donderdag 67 km naar Mortsel
- vrijdag 116 km van Oostduinkerke naar De Kemmelberg en terug
- zaterdag 52 km langs de jaagpaden van Dender en Schelde
- zondag 97 km met de wielerclub naar Brakel (Brakelse Lenterit)
In totaal dus 332km - deze week is het dus rust en zaterdag trek ik richting Luik om zondag deel te nemen aan de vijfde rit van de BPO Cycling Tour - Tilff-Bastogne-Tilff (136km). Dit wordt een serieuze uitdaging: 10 hellingen, goed voor meer dan 32 km klimwerk met 2.500 m hoogteverschil
Tot blogs!
zondag 9 mei 2010
Grinta! Challenge - La Tournay
De vierde rit van de BPO Cycling Tour brengt ons naar Henegouwen. Met een viertal kameraden bekijken wij net voor de start de statistieken van de 10 hellingen die wij vandaag moeten beklimmen. Aangezien ik de enige ben die vorige edities al heeft gereden wordt me de vraag gesteld of deze rit zwaarder is dan de Van Petegem Classic. "Anders" antwoord ik, maar ik weet wel beter...
We vertrekken onder dreigende regenwolken en bij 7°C (was het echt wel 8 mei?) vanuit Kain, richting Frasnes voor een eerste bevoorrading. Bij de tweede beklimming van de dag, Trou Robin, worden we voor de eerste keer van de dag geconfronteerd met een maximaal stijgingspercentage van 17%. Het zal niet de laatste keer zijn.
Wat al te merken is bij de eerste korte helling wordt op deze tweede helling duidelijk: Danny Scheerlinck heeft vandaag geen goede benen. Daar waar hij tijdens de andere tochten, dikwijls aan de kop sleurde, vinden wij hem vandaag regelmatig achteraan in de groep. Wat vergelijkbaar met de koers van de Euro: tot voor kort sterk, ten opzichte van de dollar maar nu wat slapjes uit de hoek komen. Hopelijk kunnen ze beiden volgende week wat herstellen, om nadien terug hoge toppen te scheren. Dat is Danny in elk geval van plan: binnen 2 weken gaat hij de Mont Ventoux beklimmen. Voor de Euro is het even afwachten op de reacties van de markten na de Europese financiële top van dit weekend.
In een prachtig heuvelachtig decor, beklimmen wij tijdens de volgende 40 km 7 hellingen. Even paniek wanneer we links opdraaien om Saule Pendu te beklimmen: kasseien... Enkelen onder ons vrezen voor een herhaling van de heel lastige beklimming van Les Hauts (Peter Van Petergem Classic), maar die ligt gelukkig niet op onze rit van 101km (wel op de rit van 150km). In de buurt van Frasnes-lez-Buissenal beklimmen wij de 7de helling van de dag: Hameau des Papins. Ook al hebben de organisatoren de naam veranderd (Le Rossignol in de eerste editie van de Grinta! Challenge...), ik herken deze onmiddellijk: rechts opdraaien, onmiddellijk 8%, slingerend naar boven richting bos, geleidelijk stijgen tot 18%, de meesten en danseuse, anderen zwalpend... Echt heel zwaar de laatste 100m, gelukkig ben ik de eerste boven en kan ik wat uitrusten terwijl ik de anderen opwacht. Als beloning door het prachtig Bois de Leuze richting tweede bevoorrading.
Aangezien beide bevoorradingen op dezelfde plaats liggen, is het goed oppassen dat wij de bewegwijzering "101km - terug - retour" volgen want niemand heeft zin extra km's (lees extra hellingen) te doen... Op deze laatste 30km slechts één beklimming, maar dan wel een echte col! Eerlijk gezegd wat overdreven, maar op de top staat er wel, zoals bij de cols in de Alpen of Pyreneeën, effectief een bord "Col de la Croix Jubaru - Altitude: 99m". Ik voel me een beetje Lucien Van Impe...
In de BPO-tent wordt er nog wat nagekaart over de rit: voor sommigen zwaarder dan Van Petegem Classic, de laatste 30km vonden sommigen wat saai, wij vonden het in ieder geval weer een heel geslaagde rit met opnieuw een prima organisatie. Ik weet nu waarom er een "!" gebruikt wordt in de naam van deze rit... En ik kan trouwens onze koning gerust stellen: er zijn nog Belgen Sire want ik heb verschillende Belgische vlaggen zien hangen naar aanleiding van de herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog.
En nu richting echte cols! Tilff-Bastogne-Tilff, voor een tocht door de Ardennen van 136km met 11 hellingen waaronder Côte de Wanne en Côte de La Redoute...
Enkele cijfers van deze rit
We vertrekken onder dreigende regenwolken en bij 7°C (was het echt wel 8 mei?) vanuit Kain, richting Frasnes voor een eerste bevoorrading. Bij de tweede beklimming van de dag, Trou Robin, worden we voor de eerste keer van de dag geconfronteerd met een maximaal stijgingspercentage van 17%. Het zal niet de laatste keer zijn.
Wat al te merken is bij de eerste korte helling wordt op deze tweede helling duidelijk: Danny Scheerlinck heeft vandaag geen goede benen. Daar waar hij tijdens de andere tochten, dikwijls aan de kop sleurde, vinden wij hem vandaag regelmatig achteraan in de groep. Wat vergelijkbaar met de koers van de Euro: tot voor kort sterk, ten opzichte van de dollar maar nu wat slapjes uit de hoek komen. Hopelijk kunnen ze beiden volgende week wat herstellen, om nadien terug hoge toppen te scheren. Dat is Danny in elk geval van plan: binnen 2 weken gaat hij de Mont Ventoux beklimmen. Voor de Euro is het even afwachten op de reacties van de markten na de Europese financiële top van dit weekend.
In een prachtig heuvelachtig decor, beklimmen wij tijdens de volgende 40 km 7 hellingen. Even paniek wanneer we links opdraaien om Saule Pendu te beklimmen: kasseien... Enkelen onder ons vrezen voor een herhaling van de heel lastige beklimming van Les Hauts (Peter Van Petergem Classic), maar die ligt gelukkig niet op onze rit van 101km (wel op de rit van 150km). In de buurt van Frasnes-lez-Buissenal beklimmen wij de 7de helling van de dag: Hameau des Papins. Ook al hebben de organisatoren de naam veranderd (Le Rossignol in de eerste editie van de Grinta! Challenge...), ik herken deze onmiddellijk: rechts opdraaien, onmiddellijk 8%, slingerend naar boven richting bos, geleidelijk stijgen tot 18%, de meesten en danseuse, anderen zwalpend... Echt heel zwaar de laatste 100m, gelukkig ben ik de eerste boven en kan ik wat uitrusten terwijl ik de anderen opwacht. Als beloning door het prachtig Bois de Leuze richting tweede bevoorrading.
Aangezien beide bevoorradingen op dezelfde plaats liggen, is het goed oppassen dat wij de bewegwijzering "101km - terug - retour" volgen want niemand heeft zin extra km's (lees extra hellingen) te doen... Op deze laatste 30km slechts één beklimming, maar dan wel een echte col! Eerlijk gezegd wat overdreven, maar op de top staat er wel, zoals bij de cols in de Alpen of Pyreneeën, effectief een bord "Col de la Croix Jubaru - Altitude: 99m". Ik voel me een beetje Lucien Van Impe...
In de BPO-tent wordt er nog wat nagekaart over de rit: voor sommigen zwaarder dan Van Petegem Classic, de laatste 30km vonden sommigen wat saai, wij vonden het in ieder geval weer een heel geslaagde rit met opnieuw een prima organisatie. Ik weet nu waarom er een "!" gebruikt wordt in de naam van deze rit... En ik kan trouwens onze koning gerust stellen: er zijn nog Belgen Sire want ik heb verschillende Belgische vlaggen zien hangen naar aanleiding van de herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog.
En nu richting echte cols! Tilff-Bastogne-Tilff, voor een tocht door de Ardennen van 136km met 11 hellingen waaronder Côte de Wanne en Côte de La Redoute...
Enkele cijfers van deze rit
zondag 25 april 2010
Ename Classic
Voor de derde rit van onze BPO Cycling Tour trokken we naar Ronse. Aan de start was het minder druk - wellicht wisten heel wat wielertoeristen dat de Ename Classic tot vorig jaar de Reuzen van Vlaanderen heette: een aaneenschakeling van hellingen in de Vlaamse Ardennen die menigeen afschrikte...
Met een vijftal BPO-gezinden, waaronder Patrick, opteerden wij voor de rit van 102 km met onderweg 15 hellingen. Na de klassieke groepsfoto vertrokken wij onder een stralende zon richting Oude Kwaremont, de eerste helling van de dag. En we hadden er echt zin in: de eerste (vlakke) 25 km reden wij aan een mooi gemiddelde van 29km/u. Dat viel snel terug wanneer wij de eerste kasseien van de Oude Kwaremont onder de wielen kregen... Net voor de eerste bevoorrading lag de bult van Melden, de Koppenberg. Een helling die me echt niet ligt en waar ik al meerdere keren te voet naar boven ben gestapt - niet evident trouwens met fietsschoenen. Maar deze keer waren de omstandigheden ideaal: niet te druk en droog. Met veel trek- en sleurwerk en een hartslag van 170, geraakte ik voor de tweede keer toch met de fiets boven. Patrick trouwens ook en voor hem was het de eerste keer. Proficiat!
Bij de bevoorrading keken wij naar onze controlekaart: op de volgende 34km stonden 8 hellingen op het programma - we werden er stil van... Hét signaal voor onze twee kopmannen om het hazepad te kiezen en op hun tempo richting Ronse te rijden. We hebben ze enkel bij de aankomst nog ontmoet: ze kwamen net uit de douche wanneer wij onder de boog van BPO reden...
Alles verliep vrij vlot tot de beklimming van de Molenberg, de 12de helling van de dag (inderdaad voor de derde keer van de partij): op het "vals plat", net na de kasseien werd onze vriend Patrick geveld door krampen. Na enkele minuten zat hij terug op de fiets, maar voor de rest van de rit was het paniek bij elke helling - komt de kramp terug? en eerlijk gezegd, het antwoord was dikwijls positief. Zelfs een Redbull bracht geen kentering. Alhoewel... Op de allerlaatste beklimming, de Fortuinberg, kwam Patrick toch nog vlot boven. Straf, want was dat een afsluiter zeg: gemiddeld stijgingspercentage van 7,3% en een maximum van 21%. Even was er zelfs verwarring op de top want de volgende helling, Fortuinberg, werd aangekondigd op 3,5km, maar we hadden hem net beklommen!
Na iets meer dan 4 uur fietsen kwamen we aan onze BPO-tent en ondanks de sponsoring door "Ename" heeft de Leffe erg gesmaakt! Waarom deze rit vroeger de Reuzen van Vlaanderen genoemd werd, wordt duidelijk als ik de statistieken van mijn Garmin bekijk: bij 14 hellingen was het maximum stijgingspercentage meer den 10%, 6 ervan zelfs meer dan 15% en het maximum gemeten stijdingspercentage bedroeg 24%... Je zou er niet voor niks krampen van krijgen!
We verlaten nu de Vlaamse Ardennen en gaan de volgende keer richting Henegouwen: Grinta Classic in Doornik. Een mooie tocht door een voor ons, Vlamingen, minder gekend landschap. Op de rit van 102km, liggen ons in elk geval 10 hellingen te wachten.
Tot 8 mei!
Statistieken van de rit
Met een vijftal BPO-gezinden, waaronder Patrick, opteerden wij voor de rit van 102 km met onderweg 15 hellingen. Na de klassieke groepsfoto vertrokken wij onder een stralende zon richting Oude Kwaremont, de eerste helling van de dag. En we hadden er echt zin in: de eerste (vlakke) 25 km reden wij aan een mooi gemiddelde van 29km/u. Dat viel snel terug wanneer wij de eerste kasseien van de Oude Kwaremont onder de wielen kregen... Net voor de eerste bevoorrading lag de bult van Melden, de Koppenberg. Een helling die me echt niet ligt en waar ik al meerdere keren te voet naar boven ben gestapt - niet evident trouwens met fietsschoenen. Maar deze keer waren de omstandigheden ideaal: niet te druk en droog. Met veel trek- en sleurwerk en een hartslag van 170, geraakte ik voor de tweede keer toch met de fiets boven. Patrick trouwens ook en voor hem was het de eerste keer. Proficiat!
Bij de bevoorrading keken wij naar onze controlekaart: op de volgende 34km stonden 8 hellingen op het programma - we werden er stil van... Hét signaal voor onze twee kopmannen om het hazepad te kiezen en op hun tempo richting Ronse te rijden. We hebben ze enkel bij de aankomst nog ontmoet: ze kwamen net uit de douche wanneer wij onder de boog van BPO reden...
Alles verliep vrij vlot tot de beklimming van de Molenberg, de 12de helling van de dag (inderdaad voor de derde keer van de partij): op het "vals plat", net na de kasseien werd onze vriend Patrick geveld door krampen. Na enkele minuten zat hij terug op de fiets, maar voor de rest van de rit was het paniek bij elke helling - komt de kramp terug? en eerlijk gezegd, het antwoord was dikwijls positief. Zelfs een Redbull bracht geen kentering. Alhoewel... Op de allerlaatste beklimming, de Fortuinberg, kwam Patrick toch nog vlot boven. Straf, want was dat een afsluiter zeg: gemiddeld stijgingspercentage van 7,3% en een maximum van 21%. Even was er zelfs verwarring op de top want de volgende helling, Fortuinberg, werd aangekondigd op 3,5km, maar we hadden hem net beklommen!
Na iets meer dan 4 uur fietsen kwamen we aan onze BPO-tent en ondanks de sponsoring door "Ename" heeft de Leffe erg gesmaakt! Waarom deze rit vroeger de Reuzen van Vlaanderen genoemd werd, wordt duidelijk als ik de statistieken van mijn Garmin bekijk: bij 14 hellingen was het maximum stijgingspercentage meer den 10%, 6 ervan zelfs meer dan 15% en het maximum gemeten stijdingspercentage bedroeg 24%... Je zou er niet voor niks krampen van krijgen!
We verlaten nu de Vlaamse Ardennen en gaan de volgende keer richting Henegouwen: Grinta Classic in Doornik. Een mooie tocht door een voor ons, Vlamingen, minder gekend landschap. Op de rit van 102km, liggen ons in elk geval 10 hellingen te wachten.
Tot 8 mei!
Statistieken van de rit
zondag 18 april 2010
Peter van Petegem Classic: tweede rit van de BPO Cycling Tour
Het was al behoorlijk druk rond het sportcentrum De Qubus wanneer wij rond 7u45 aankwamen aan de BPO-stand. De eerste lentezon had duidelijk al heel wat wielertoeristen vroeg uit hun bed gehaald. Men voorspelde wel 17°C als maximum temperatuur, maar wanneer we vertrokken was het hooguit 3°C. Gezien het vrij lastige parcours - 108km met 13 hellingen, zouden we wel vlug opgewarmd zijn...
We hadden afgesproken om ons eigen tempo te rijden en ons niet te laten verleiden om proberen aan te pikken bij groepen die sneller reden, want dat wreekt zich later toch. In een gezapig tempo naar de eerste serie van 5 hellingen vóór de eerste bevoorrading, met de Berendries als meest gekende naam. Iedereen verteerde deze vrij goed en bij onze eerste stop merkte je al dat er veel volk op de been/baan was. We verlieten de Zwalmstreek en reden richting Henegouwen. Het viel daarbij op dat het seizoen ook begonnen was voor de landbouwers - op heel wat velden was het ook behoorlijk druk- zij hadden duidelijk geen tijd om hun mooie streek vanop de fiets te bewonderen.
Blijkbaar werd dit weekend uitgekozen door de politie om opvallende acties op te zetten: net voor de start van de Amstel Goldrace werden zondag de chauffeurs van de volgwagens onderworpen aan een alcoholcontrole (?) en wij zijn een viertal patrouilles in de buurt van de Flobecq voorbijgereden en verschillende wielertoeristen moesten stoppen voor een identiteitscontrole (?)
Via een mooie kronkelende weg door het bos bereikten we na 60km de top van de 8ste helling (Petit Hameau) en moesten we maar 9km fietsen tot de tweede bevoorrading. Maar wat voor kilometers: eerst een stevige kuitenbijter die niet op het lijstje stond (maar mijn Garmin gaf toch 10% hellingsgraad aan...) en dan de heel moeilijke Les Hauts: 15% en op kasseien. Dit was echt trekken en sleuren! Het zicht op de top was schitterend maar velen zagen zwart voor de ogen...
Ondertussen werd het steeds warmer en zag je overal meer en meer verschillende (kleine) pelotons rijden. Dat er merkelijk meer fietsers waren dan bij de eerste rit van BPO Cycling Tour werd echt duidelijk aan de bevoorradingen waar het (lang) aanschuiven was. Wat bovendien ook opviel was het feit dat verschillende ongelukkige wielercollega's aan de kant stonden met kettingbreuken en/of kapotte versnellingsapparaten, dat in tegenstelling tot de eerste rit waar er opvallend veel bandbreuken waren. Het sleuren aan de pedalen eiste niet alleen veel krachten van de benen maar dus ook van het materiaal...
Na een "loper" (La Houppe) waren de laatste 3 hellingen ook niet van de poes: Steenbeekdries (max 22%, gelukkig vrij kort), de Varent (waar doodleuk een foto genomen werd, tijdens volle inspanning - ik heb zeker niet gelachen...)en als afsluiter de Molenberg, waar ze blijkbaar (terecht) van plan zijn de kasseien wat beter te leggen. Maar al bij al nog vlot verteerd wellicht omdat je weet dat het einde in zicht is! Net voor het opdraaien van de Scheldedijk kregen wij van lieftallige dames een Redbull en of we vleugels kregen zeg: tegen 41km/u richting Sporthal.
En inderdaad geen namen van collega's in het verslag: ik heb tussen de massa spijtig genoeg geen enkel BPO-truitje gespot, ook al waren er velen op tocht. Patrick Dejonghe met wie ik vrijdag had afgesproken, kon door omstandigheden niet op het afgesproken uur aan de BPO-tent zijn - achteraf bleek zelfs dat hij één van de pechvogels was die problemen had met het versnellingsapparaat en na 30km beroep moest doen op de pechdienst. Maar in de BPO-tent vond ik een aantal bekende gezichten terug en trouwens heel wat meer volk. Blijkbaar heb ik in mijn vorig edito te veel reclame gemaakt met de lekkere Leffe, want het vaatje was leeg en wij hebben het deze keer moeten doen met Jupiler. Maar mannen weten waarom!
En was dit een zware rit, wat staat er ons dan volgende week in de Ename Classic te wachten: 15 hellingen in de rit van 102km... Hopelijk is de zon weer van de partij!
Tot blogs,
Wat gegevens via Garmin
We hadden afgesproken om ons eigen tempo te rijden en ons niet te laten verleiden om proberen aan te pikken bij groepen die sneller reden, want dat wreekt zich later toch. In een gezapig tempo naar de eerste serie van 5 hellingen vóór de eerste bevoorrading, met de Berendries als meest gekende naam. Iedereen verteerde deze vrij goed en bij onze eerste stop merkte je al dat er veel volk op de been/baan was. We verlieten de Zwalmstreek en reden richting Henegouwen. Het viel daarbij op dat het seizoen ook begonnen was voor de landbouwers - op heel wat velden was het ook behoorlijk druk- zij hadden duidelijk geen tijd om hun mooie streek vanop de fiets te bewonderen.
Blijkbaar werd dit weekend uitgekozen door de politie om opvallende acties op te zetten: net voor de start van de Amstel Goldrace werden zondag de chauffeurs van de volgwagens onderworpen aan een alcoholcontrole (?) en wij zijn een viertal patrouilles in de buurt van de Flobecq voorbijgereden en verschillende wielertoeristen moesten stoppen voor een identiteitscontrole (?)
Via een mooie kronkelende weg door het bos bereikten we na 60km de top van de 8ste helling (Petit Hameau) en moesten we maar 9km fietsen tot de tweede bevoorrading. Maar wat voor kilometers: eerst een stevige kuitenbijter die niet op het lijstje stond (maar mijn Garmin gaf toch 10% hellingsgraad aan...) en dan de heel moeilijke Les Hauts: 15% en op kasseien. Dit was echt trekken en sleuren! Het zicht op de top was schitterend maar velen zagen zwart voor de ogen...
Ondertussen werd het steeds warmer en zag je overal meer en meer verschillende (kleine) pelotons rijden. Dat er merkelijk meer fietsers waren dan bij de eerste rit van BPO Cycling Tour werd echt duidelijk aan de bevoorradingen waar het (lang) aanschuiven was. Wat bovendien ook opviel was het feit dat verschillende ongelukkige wielercollega's aan de kant stonden met kettingbreuken en/of kapotte versnellingsapparaten, dat in tegenstelling tot de eerste rit waar er opvallend veel bandbreuken waren. Het sleuren aan de pedalen eiste niet alleen veel krachten van de benen maar dus ook van het materiaal...
Na een "loper" (La Houppe) waren de laatste 3 hellingen ook niet van de poes: Steenbeekdries (max 22%, gelukkig vrij kort), de Varent (waar doodleuk een foto genomen werd, tijdens volle inspanning - ik heb zeker niet gelachen...)en als afsluiter de Molenberg, waar ze blijkbaar (terecht) van plan zijn de kasseien wat beter te leggen. Maar al bij al nog vlot verteerd wellicht omdat je weet dat het einde in zicht is! Net voor het opdraaien van de Scheldedijk kregen wij van lieftallige dames een Redbull en of we vleugels kregen zeg: tegen 41km/u richting Sporthal.
En inderdaad geen namen van collega's in het verslag: ik heb tussen de massa spijtig genoeg geen enkel BPO-truitje gespot, ook al waren er velen op tocht. Patrick Dejonghe met wie ik vrijdag had afgesproken, kon door omstandigheden niet op het afgesproken uur aan de BPO-tent zijn - achteraf bleek zelfs dat hij één van de pechvogels was die problemen had met het versnellingsapparaat en na 30km beroep moest doen op de pechdienst. Maar in de BPO-tent vond ik een aantal bekende gezichten terug en trouwens heel wat meer volk. Blijkbaar heb ik in mijn vorig edito te veel reclame gemaakt met de lekkere Leffe, want het vaatje was leeg en wij hebben het deze keer moeten doen met Jupiler. Maar mannen weten waarom!
En was dit een zware rit, wat staat er ons dan volgende week in de Ename Classic te wachten: 15 hellingen in de rit van 102km... Hopelijk is de zon weer van de partij!
Tot blogs,
Wat gegevens via Garmin
zaterdag 20 maart 2010
Zaterdag 20 maart: Omloop Passage Fitness
Deze morgen was het dan zover: de eerste toertocht van de Bank van De Post Cycling Tour in Gent voor de Omloop Passage Fitness. Het regende gelukkig niet wanneer ik opstond, maar de hemel zag er wel dreingend zwart uit...
Om 8u afgesproken met een aantal vrienden aan het clublokaal in Aaigem - rond 9u verzamelen geblazen in de BPO-tent aan de startlijn van de toertocht. Nadat ik een klein interview had gegeven voor onze digitale BPO-krant, vertrokken wij met een achttal wielertoeristen voor de tocht van 110km. Iedereen in een heel mooie uitrusting van het Bank van De Post Cycling Team - onze groep was dan ook heel goed herkenbaar tussen de andere veelkleurige truien. Trouwens een ideale gelegenheid om collega's van De Post te ontmoeten en vast te stellen dat wij in hetzefde gebouw werken en afkomstig zijn uit dezelfde streek. Dat smeedt onmiddellijk banden, zeker wanneer Patrick ook nog eens bereid was om, met een strakke tegenwind, de groep op sleeptouw te nemen! Gelukkig konden wij snel aansluiten bij een grote groep - dit maakt het fietsen toch wat eenvoudiger.
De organisatie was af: zeer goede zichtbare uitpijling, seingevers op elk kruispunt en een heel verzorgde bevoorrading. Na 36km onze eerste stop: bevoorrading in de buurt van Schendelwindeke. Onze truien vielen echt op tussen de massa en je merkt dat dit helpt om snel kennis te maken met "andere leden" van het BPO Cycling Tour Team. Schitterend initiatief van onze Marketing-afdeling!
Erik en Geert sluiten aan bij de groep om via de Zwalmstreek richting eerste hellingen te rijden. Maar lang heeft dit niet geduurd: ze blijken veel sterker (en jonger) te zijn en laten ons op één van de hellingen achter. Wij hebben ze niet meer gezien...
Onze groep wordt door de tegenwind en de hellingen nogmaals uitgedund, maar dankzij de truien is het opsporen van je team-lid eenvoudig. Net voor de Haaghoek, lassen wij nog een extra stop in, zodat wij in groep de gevreesde kasseienstrook, onmiddellijk gevolgd door de Leberg, kunnen aanvatten. Maar na 100m ligt de groep weer uit elkaar - op de top van de Leberg vinden wij Hugo en Patrick terug die nog een poging hadden gedaan om Erik en Geert te volgen, maar tevergeefs.... Wellicht hebben ze ook gedacht aan de befaamde uitspraak van Frans Verbeeck: "maar Merckx rijdt 5km/u rapper Fred"...
Net voor de tweede bevoorrading nog de kasseien van de Molenberg getrotseerd... Goed nieuws voor een aantal onder ons: de hellingen zijn voorbij en de wind blaast meer en meer in ons voordeel. De snelheid wordt wat opgedreven maar de km's eisen hun tol: voor Johan gaat het echt te snel - krampen in de benen...
Via Astene, het Kasteel van Ooidonk en Nevele bereiken wij na een vijftal uren via de Watersportbaan, het Wielercentrum Eddy Merckx. Net geen 110km in de benen en als ik de finishlijn overschrijdt zakt onze BPO-boog in elkaar - kan het nog symbolischer...
Een echte verrassing stond ons te wachten in de BPO-tent: een verrassingsbrood, frisdrank, pils en voor de wielertoerist de onvermijdelijke Leffe. Iedereen, zonder uitzondering, was laaiend enthousiast over de toertocht en de knappe organisatie! Bovendien werden al afspraken gemaakt voor de Peter van Petegem Classic van 17 april...
En jawel, Frank en Sabine hadden het mis - geen druppel regen gezien!
Allez de kop is eraf, nog 11 te gaan. Hopelijk maken de collega's wat extra reclame voor de volgende tochten want ik wil volgende keer meer truitjes zien! Het zal dan volgende keer wel geen verrassing meer zijn, maar weet dat na een mooie tocht, een belegd broodje met een Leffe enorm smaakt!
Tot blogs, maar zeker tot op onze volgende afspraak in Oudenaarde op zaterdag 17 april voor de Peter Van Petegem Classic.
Voor de statistieken, wat gegevens van mijn tocht
Om 8u afgesproken met een aantal vrienden aan het clublokaal in Aaigem - rond 9u verzamelen geblazen in de BPO-tent aan de startlijn van de toertocht. Nadat ik een klein interview had gegeven voor onze digitale BPO-krant, vertrokken wij met een achttal wielertoeristen voor de tocht van 110km. Iedereen in een heel mooie uitrusting van het Bank van De Post Cycling Team - onze groep was dan ook heel goed herkenbaar tussen de andere veelkleurige truien. Trouwens een ideale gelegenheid om collega's van De Post te ontmoeten en vast te stellen dat wij in hetzefde gebouw werken en afkomstig zijn uit dezelfde streek. Dat smeedt onmiddellijk banden, zeker wanneer Patrick ook nog eens bereid was om, met een strakke tegenwind, de groep op sleeptouw te nemen! Gelukkig konden wij snel aansluiten bij een grote groep - dit maakt het fietsen toch wat eenvoudiger.
De organisatie was af: zeer goede zichtbare uitpijling, seingevers op elk kruispunt en een heel verzorgde bevoorrading. Na 36km onze eerste stop: bevoorrading in de buurt van Schendelwindeke. Onze truien vielen echt op tussen de massa en je merkt dat dit helpt om snel kennis te maken met "andere leden" van het BPO Cycling Tour Team. Schitterend initiatief van onze Marketing-afdeling!
Erik en Geert sluiten aan bij de groep om via de Zwalmstreek richting eerste hellingen te rijden. Maar lang heeft dit niet geduurd: ze blijken veel sterker (en jonger) te zijn en laten ons op één van de hellingen achter. Wij hebben ze niet meer gezien...
Onze groep wordt door de tegenwind en de hellingen nogmaals uitgedund, maar dankzij de truien is het opsporen van je team-lid eenvoudig. Net voor de Haaghoek, lassen wij nog een extra stop in, zodat wij in groep de gevreesde kasseienstrook, onmiddellijk gevolgd door de Leberg, kunnen aanvatten. Maar na 100m ligt de groep weer uit elkaar - op de top van de Leberg vinden wij Hugo en Patrick terug die nog een poging hadden gedaan om Erik en Geert te volgen, maar tevergeefs.... Wellicht hebben ze ook gedacht aan de befaamde uitspraak van Frans Verbeeck: "maar Merckx rijdt 5km/u rapper Fred"...
Net voor de tweede bevoorrading nog de kasseien van de Molenberg getrotseerd... Goed nieuws voor een aantal onder ons: de hellingen zijn voorbij en de wind blaast meer en meer in ons voordeel. De snelheid wordt wat opgedreven maar de km's eisen hun tol: voor Johan gaat het echt te snel - krampen in de benen...
Via Astene, het Kasteel van Ooidonk en Nevele bereiken wij na een vijftal uren via de Watersportbaan, het Wielercentrum Eddy Merckx. Net geen 110km in de benen en als ik de finishlijn overschrijdt zakt onze BPO-boog in elkaar - kan het nog symbolischer...
Een echte verrassing stond ons te wachten in de BPO-tent: een verrassingsbrood, frisdrank, pils en voor de wielertoerist de onvermijdelijke Leffe. Iedereen, zonder uitzondering, was laaiend enthousiast over de toertocht en de knappe organisatie! Bovendien werden al afspraken gemaakt voor de Peter van Petegem Classic van 17 april...
En jawel, Frank en Sabine hadden het mis - geen druppel regen gezien!
Allez de kop is eraf, nog 11 te gaan. Hopelijk maken de collega's wat extra reclame voor de volgende tochten want ik wil volgende keer meer truitjes zien! Het zal dan volgende keer wel geen verrassing meer zijn, maar weet dat na een mooie tocht, een belegd broodje met een Leffe enorm smaakt!
Tot blogs, maar zeker tot op onze volgende afspraak in Oudenaarde op zaterdag 17 april voor de Peter Van Petegem Classic.
Voor de statistieken, wat gegevens van mijn tocht
zondag 14 maart 2010
Eerste rit Bank van De Post Cycling Tour: Omloop Passage Fitness
Dit weekend hebben wij ons goed voorbereid op volgende week: zaterdag hebben wij met een 7-tal vrienden deelgenomen aan de Lenterit in Wondelgem. Wat geprogrammeerd stond als een rit van 105 km, bleek uiteindelijk 115km te zijn... Deels te wijten aan een uitpijling die niet ideaal was, nl witte driehoeken, hebben wij extra km's gereden.
Maar de rit was prachtig: vertrekkende aan de sporthal Neptunus, ging het riching Nederland langs mooie en rustige vlakke wegen - spijtig dat de wind het merendeel van het parcours in ons nadeel blies.
Zondag heb ik met de club een vlakke rit van 62 km gereden. De inspanning van de vorige dag liet zich nog zeker voelen.
Eindconclusie: dit weekend bijna 180km gefietst, met een gemiddelde hartslag van minder dan 120. Volgens de boekskes zou dit een ideale training moeten geweest zijn.
En zaterdag 20 maart is het dan zo ver: de eerste rit van de BPO Cycling Tour. Ik ga in elk geval rond 9u starten voor de rit van 112km.
Afspraak: Recreatiedomein Blaarmeersen, Zuiderlaan, Gent - Wielerpiste Eddy Merckx
Tijd: wij vertrekken om 8u aan ons lokaal Het Hoefijzer
Praktische info: 2 bevoorradingen - één na 36km en één na 69km
Tot zaterdag!
Maar de rit was prachtig: vertrekkende aan de sporthal Neptunus, ging het riching Nederland langs mooie en rustige vlakke wegen - spijtig dat de wind het merendeel van het parcours in ons nadeel blies.
Zondag heb ik met de club een vlakke rit van 62 km gereden. De inspanning van de vorige dag liet zich nog zeker voelen.
Eindconclusie: dit weekend bijna 180km gefietst, met een gemiddelde hartslag van minder dan 120. Volgens de boekskes zou dit een ideale training moeten geweest zijn.
En zaterdag 20 maart is het dan zo ver: de eerste rit van de BPO Cycling Tour. Ik ga in elk geval rond 9u starten voor de rit van 112km.
Afspraak: Recreatiedomein Blaarmeersen, Zuiderlaan, Gent - Wielerpiste Eddy Merckx
Tijd: wij vertrekken om 8u aan ons lokaal Het Hoefijzer
Praktische info: 2 bevoorradingen - één na 36km en één na 69km
Tot zaterdag!
zondag 28 februari 2010
Laatste weekend van februari
Zaterdag 27 februari heb ik voor het eerst de koersfiets uit de garage gehaald. Rond 13 u startte ik in Melle voor 2 lussen, één van 50km en één van 30km. De eerste Rhodelandlus bracht mij langs schilderachtige dorpjes (Munte, Dikkele, Zwalm om er maar enkele te noemen): een golvend parcours en in de eerste 25km bijna steeds de wind op kop.
Via Baaigem, Bottelaere en Merelbeke terug in Melle om de tweede lus aan te vangen. Hetzelfde scenario: eerst starten met tegenwind en dit viel deze keer dik tegen :-(
Rond 16u terug in Melle om in een plaatselijk café de laatste 29km te volgen van de Omloop Het Nieuwsblad, met Flecha als verdiende winnaar.
Zondag was de verzuring nog niet uit de benen... De spinning was dan ook anderhalf uur aftellen tot 12u.
Statistieken van de Rhodelandlussen
Via Baaigem, Bottelaere en Merelbeke terug in Melle om de tweede lus aan te vangen. Hetzelfde scenario: eerst starten met tegenwind en dit viel deze keer dik tegen :-(
Rond 16u terug in Melle om in een plaatselijk café de laatste 29km te volgen van de Omloop Het Nieuwsblad, met Flecha als verdiende winnaar.
Zondag was de verzuring nog niet uit de benen... De spinning was dan ook anderhalf uur aftellen tot 12u.
Statistieken van de Rhodelandlussen
zondag 7 februari 2010
Planning weekend van 13-14 februari
Zaterdag: mountainbiketocht in Herzele - vertrek om 8u30 in de Tuinwijkstraat (Gemeentelijke Basisschool) http://wijngaardvrienden.be/Ganzewachters.htm
Zondag: Karnaval!
Zondag: Karnaval!
Weekend van 6-7 februari
De spinning-marathon van zaterdag 6 februari had toch wat belangstelling en viel wat mij betreft best mee.
Ik besloot dan maar om zondag met een viertal Hoeftrappers de MTB-tocht van Herne te rijden. Wat was dat zwaar zeg: sommige stukken waren echt niet te doen met de fiets - dan maar al lopend het traject afleggen :-(
Een goede twee uur na de start (ja, maar een gemiddelde van net boven de 15km/u) kwamen we moe maar voldaan aan de sprothal. En voor de eerste keer dit seizoen volstond een wasbeurt aan de aankomstlijn niet...
Statistieken: MTB Herne
Tot blogs
Ik besloot dan maar om zondag met een viertal Hoeftrappers de MTB-tocht van Herne te rijden. Wat was dat zwaar zeg: sommige stukken waren echt niet te doen met de fiets - dan maar al lopend het traject afleggen :-(
Een goede twee uur na de start (ja, maar een gemiddelde van net boven de 15km/u) kwamen we moe maar voldaan aan de sprothal. En voor de eerste keer dit seizoen volstond een wasbeurt aan de aankomstlijn niet...
Statistieken: MTB Herne
Tot blogs
woensdag 27 januari 2010
Cyclo Zomergem - 30 januari
Het weer gooide de planning overhoop... Ik vertrok pas in de namiddag richting Zomergem en besliste daar om de wegrit te rijden ipv de geplande MTB-tocht.
De 50km cyclo-tocht leidde ons langs mooie wegen richting Nevele, Bellem, Ursel, Eeklo en Waarschoot- op sommige plaatsen was het echter behoorlijk glad en gevaarlijk, ook al reed ik met mijn mountain-bike. Na 2u15 terug aan de sportzaal Den Boer- tevreden dat ik de moed had om in het koude weer toch te vertrekken...
Voor volgend week-end geen MTB-tocht op het programma: zaterdag 6 februari doe ik mee aan de spinning-marathon, zondag rijd ik wellicht op de weg.
Garmin-gegevens: cyclo Zomergem
Tot blogs
De 50km cyclo-tocht leidde ons langs mooie wegen richting Nevele, Bellem, Ursel, Eeklo en Waarschoot- op sommige plaatsen was het echter behoorlijk glad en gevaarlijk, ook al reed ik met mijn mountain-bike. Na 2u15 terug aan de sportzaal Den Boer- tevreden dat ik de moed had om in het koude weer toch te vertrekken...
Voor volgend week-end geen MTB-tocht op het programma: zaterdag 6 februari doe ik mee aan de spinning-marathon, zondag rijd ik wellicht op de weg.
Garmin-gegevens: cyclo Zomergem
Tot blogs
zondag 24 januari 2010
Weekend van 23-24 januari
Het einde van het MTB- winterseizoen nadert en dat merk je aan het beperkt aantal georganiseerde tochten. Wij besloten zaterdag dan ook om het nieuwe Bloso MTB-parcours van Lede te verkennen.
Een mooie maar zware "blauwe lus" werd het uiteindelijk, met de volgende markante feiten:
- in de buurt van de Keiberg had Hugo problemen met een door-draaiende body
- Joris maakte 3 keer kennis met de vettige bodem - gelukkig zonder erg
- net zoals de Bloso-route in Aalst, zijn er hier ook al na slechts enkele maanden problemen met de bewegwijzering; jammer toch...
- De linkerfoto is genomen aan de Rabboutsmolen
Alhoewel ik de intentie had om zondag de MTB-tocht in Destelbergen te rijden, deed de regen mij van idee veranderen en werd het anderhalf uur spinning in De Schreef, onder leiding van Isolde.
Net zoals ieder jaar organiseert De Schreef een spinning-marathon te voordele van een goed doel, dit jaar het Kinderkankerfonds. Op zaterdag 6 februari heb ik me alvast voor 2 uur ingeschreven (van 12u-14u)
Wat statistieken en de route: MTB Lede - blauwe lus
Tot blogs,
zondag 17 januari 2010
MTB Wondelgem - 48 km
Zaterdag 16 januari was de lang verwachte start van Joris in het MTB-circuit. Hij opteerde resoluut voor de tocht van 48km! En wij die dachten dat hij wat bedachtzaam van start zou gaan - integendeel: ik kon hem in het veld en het bos absoluut niet volgen en moest dus steeds de rol lossen...Het was een mooie maar lastige tocht en op sommige plaatsen nog best gevaarlijk: verschillende paden in de Lembeekse bossen (voor de derde maal doen wij dit bos aan) waren nog glad door een laagje ijs dat nog niet ontdooid was.
Na de tocht hebben wij bij Joris de Cube-MTB "gedoopt" met een glaasje champagne...
Wat Garmin Edge 705 gegevens: MTB Wondelgem
Abonneren op:
Posts (Atom)