Trainingsrit Netapp on Bike

Een rit die voornamelijk is gebaseerd op de Flechette

Routebeschrijving van een pittig ritje...

Verslag van onze fietsweek in de Pyreneeën

Verslag fietsvakantiePyreneeën
Zondag 22 juli
-
Zondag 29 juli

Fietsvakantie in de Pyereneeën

Inleiding
Tijdens het feestje van Herman (50 jaar) werden de plannen concreet om eens een week te fietsen in de Pyreneeën. Hugo, Luc en ikzelf zouden van zondag 22 juli tot zondag 29 juli een aantal cols “aanvallen”.
In ons rittenschema zaten 3 hoogtepunten:
* De Touraankomst in Loudenvieille meemaken
* Eerste zware rit met Aubisque, Tourmalet en Aspin
* Tweede zware rit met Col de Peyresourde, Superbagnères en nogmaals de Col de Peyresourde van de andere kant
Daarnaast was een opwarmingsrit naar Fabian, een beklimming van Piau-Engaly en Pla d’Adet voorzien
Vrijdag hadden wij een rustdag gepland waarvan de invulling aan de vrouwen werd overgelaten.
Een vrij drukke week dus!


Zondag: Arreau – Fabian - Arreau

Vanuit Limoges, waar ik een tussenstop had ingelast, kwam ik zondag 22 juli rond 13u toe in het hotel d’Angleterre in Arreau. Monique, Hugo, Els en Luc zouden vanuit de Ardeche, waar Hugo en Luc al een week fietstraining achter de rug hadden, rond 17u aankomen.

Ik kon niet wachten en besloot de geplande rit als eens alleen af te leggen. De benen waren vrij goed, het weer was goed en ik was onmiddellijk verrast door de heel mooie omgeving: de bergen lagen er uitdagend bij!
Ik passeerde Saint-Lary Soulan en ontdekte vrij snel het hotel waar ik in september met een aantal IT-collega’s (“Netapp on the bike”) naar toe zou trekken.

Wanneer ik terugkeerde naar het hotel waren de vrienden net aangekomen en werd er besloten om nog een kleine uitstap te doen naar Saint-Lary Soulan. Hugo was zelfs zo enthousiast dat hij ons de eerste kilometers van de Pla d’Adet deed oprijden, maar wij besloten wijselijk om in de eerste haarspeldbocht rechtsomkeer te maken. Dit was zelfmoord indien wij verder hadden gereden, zoals Hugo suggereerde…Tijdens de terugtocht hadden wij de wind mee en Hugo zette zich aan kop en dat heb ik geweten: ik moest onmiddellijk lossen; heb dan zeker verschillende kilometers tegen meer dan 50km/u moeten achtervolgen vooraleer te kunnen aansluiten… Mijn maximale hartslag was 169, een waarde die ik voor de rest van de week nooit meer heb gehaald..

Maandag: Arreau – Col d’Aspin – Hourquette d’Ancizan – Saint-Lary Soulan – Loudenvieille - Arreau

Maandag startten wij onder dreigende wolken met 4 man: Johan van de Hoeftrappers Aaigem (mijn club) logeerde in Saint-Lary Soulan en op één van onze laatste ritten van de club hadden wij besloten om tesamen te rijden.Wij hadden afgesproken dat ieder op zijn eigen tempo de bergen beklom en dat er boven zou worden gewacht. De eerste kilometers van de col d’Aspin hebben Johan en ik tesamen gereden maar op een 5-tal km van de top kon ik zijn tempo niet meer volgen (een constante voor de rest van de cols…). Op de top werden de klassieke foto’s genomen van de “helden” tijdens een lichte regenbui. Voorzichtig daalden wij af naar Payolle (richting Tourmalet), waar wij richting Hourquette zochten… Maar niet vonden, want na 300m ging de weg over in grind… Wij verder afdalen tot aan de voet van de Tourmalet, dus duidelijk te ver…
Rechtsomkeer en terug naar boven… en wanneer wij opnieuw in Payolle kwamen zagen wij op een andere plaats een richtingaanwijzer Hourquette d’Ancizan. Oef! Het enthousiasme was snel bekoeld toen wij de beklimming aanvatte:felle tegenwind en de wegbedekking die niet zo liep… Maar de natuur rondom ons was schitterend! Na het passeren van een aantal ezels (wij waren dus niet alleen) bereikten wij de top met anderhalf uur vertraging op het voorziene tijdsschema; het werd duidelijk dat wij de col d’Azet niet meer konden beklimmen indien wij de aankomst van de Tour in Loudenvieille niet wilden missen.Na een stevige maaltijd (de bediening was er wel niet vriendelijk) vertrokken wij naar Loudenvieille via Arreau. Johans’vrouw was ook komen aansluiten in Saint-Lary Soulan zodat wij met vijven richting Loudenvieille vertrokken. De tijd begon te dringen en ik wou absoluut de aankomst niet missen en verhoogde het tempo; na een aantal kilometers constateerde ik dat ik alleen aan het rijden was en bij de afslag naar Col de Peyresourde of Loudenveillie nam ik de laatste en kwam ik net op tijd aan de aankomststreep waar ik de Cérémonie Protocolaire van dichtbij kon volgen.
De anderen hadden de afslag Col de Peyresourde genomen en werden 6 km voor de aankomststreep gestopt door de politie. Maar zoals het echte Belgen past sprongen zij 200 m verder terug op de fiets om definitief te worden gestopt op 2,5km van de streep… Daar volgden ze de Tour, met Vino in rotvaart naar beneden en Tom al lachende in de bus…
Na exact 100 km te hebben gereden kwamen wij terug aan in ons hotel. Massage (?) en bad deden wonderen…


Dinsdag: Arreau – Piau-Engaly – Arreau

In een gezapig tempo vertrokken wij richting Saint-Lary Soulan, waar wij hadden afgespoken met Johan aan de fontein (in de vorm van een Gâteau à la Broche). Tesamen deden wij de eerste 10 km van de beklimming tot in Fabian. Links opgedraaid keken wij tegen een muur aan van 13% die gelukkig maar 300 meter lang was (wat duurde dat lang zeg…). De groep lag onmiddellijk uiteen; een mooie beklimming met verschillende haarspeldbochten die mij regelmatig deed denken aan Alpe d’Huez. Monique en Els zouden rond 12u30 ook op de top zijn om tesamen te picknicken. Maar nu bleven zij weg… : zij hadden inderdaad een afslag gemist en wisten zeker dat ze verkeerd gereden hadden wanneer zij “Welkom in Spanje” passeerden… Na het smakelijke “broodje met ham” en banaan, daalden wij af naar Arreau en keken tesamen naar de ritaankomst op France2 .

Woensdag: Arreau – Pla d’Adet – Arreau

De nacht van dinsdag op woensdag ontdekte ik dat er in mijn bed “beestjes” zaten die het duidelijk hadden gemunt op mijn bloed: bedwants of punaise de lit. Het werd een slapeloze nacht!Nadat ik een andere kamer (zoniet waren mijn koffers al gepakt om naar huis te vertrekken…) geëist had, vertrokken wij met veel vraagtekens naar de voet van Pla d’Adet… De eerste kilometers zijn erg steil (dat hadden wij zondag al eens getest) en mijn moraal stond onder vriespunt. Hugo en Luc vertrokken ook met wat schrik. Al bij al viel de beklimming uiteindelijk nog mee: zwaar maar gelijkmatig de eerste kilometers, nadien kan je wat “recupereren” om triomfantelijk de laatste steile anderhalve kilometer te overwinnen. Op de top een lekkere pizza (ik) en ommelette (Hugo en Luc) gegeten bij een sympathieke Bretoense!

Donderdag: Tourmalet en Col d’Aspin

Zoals je merkt in de titel hadden wij woensdagavond beslist om de Aubisque te schrappen: vanuit Arreau was Laruns uiteindelijk te ver. We hadden nu reeds bijna 2u30 met de wagen nodig om aan de voet van de Tourmalet te kunnen starten.Zoals steeds reed ik de eerste kilometers tesamen met Johan; Hugo en Luc volgden. Tot hiertoe was dit de mooiste beklimming die ik al heb gedaan: vrij constant, dus eens in het tempo “te doen”, en wondermooie natuur. De laatste kilometer is wel erg zwaar (meer dan 10%) maar de voldoening op de top is dan ook des te groter!
Na de klassieke foto’s en de “klassieke” picknick (inderdaad broodje met ham en banaan) daalden wij af richting voet van de Aspin (waar we maandag al eens waren geweest…). Een mooie afdaling, die wel vrij steil begon, maar eens La Mongie gepasseerd, kon zelfs ik vrij grote snelheden halen…
De beklimming van de Aspin viel langs deze kant zeer goed mee: licht hellend tot in Payolle en dan een gelijkmatige klim van een zestal kilometers aan 7-8%. En aangezien het de laatste beklimming van de dag was, en de volgende dag rustdag beklom ik de col met een hogere hartslag dan gewoonlijk. Johan heeft me slechts de laatste 500m gelost en sprintte als een volleerde berggeit naar de streep! Het “blancheke” op het terras van het hotel smaakte!!!


Zaterdag: Arreau – Col de Peyresourde – Superbagnères – Arreau

Door het wegvallen van de Aubisque werd zaterdag onze koninginnerit gereden! Hugo was al met beperkte ambitie vertrokken en ging enkel de Peyresourde doen, maar tijdens de eerste meters van de beklimming merkte hij dat de kleinste versnelling niet meer werkte. Opgave was het trieste gevolg…De col de Peyresourde vanuit Arreau was best te doen: enkel de laatste 7 km stijgen meer dan 7% en gelijkmatig… Superbagnères was andere koek: vanuit Luchon zijn de eerste kilometers zeer onregelmatig: stijgen en dalen en je komt haast nooit in je ritme. Bovendien heb je hier geen aanduiding van de kilometers en %... En het weer viel ook wat tegen: veel wolken zodat het schitterend zicht dat beschreven wordt in de verschillende fietsgidsen niet te bespeuren viel…
Alhoewel ik de beklimming vrij goed had ingedeeld, kreeg ik boven op de top een appelflauwte… en zelfs de eerste minuten kon ik niets eten. Na een “echte” cola en het klassiek broodje met ham en banaan daalden wij af richting Luchon. Mooie en snelle afdaling trouwens…In Luchon begonnen wij vol goede moed aan de laatste 14km beklimming van de fietsweek. Dit gaf ons enerzijds moed; anderzijds wisten wij van de afdaling op de middag dat het nog lastige kilometers zouden zijn.Al bij al viel het nog best mee: onderweg werden wij aangemoedigd door Hugo,Monique en Els en de afdaling leek steiler dan de beklimming… Na een snelle afdaling genoten Luc en ik van een goede blanche (of waren het er twee…)


Enkele cijfers

Aantal gereden km: 443,5
Aantal verbruikte kcal: 12 792
Aantal cols: 9
Aantal “klim-km”: 149
Gemiddelde hartslag: 119
Max. hartslag: 169