Voor de derde rit van onze BPO Cycling Tour trokken we naar Ronse. Aan de start was het minder druk - wellicht wisten heel wat wielertoeristen dat de Ename Classic tot vorig jaar de Reuzen van Vlaanderen heette: een aaneenschakeling van hellingen in de Vlaamse Ardennen die menigeen afschrikte...
Met een vijftal BPO-gezinden, waaronder Patrick, opteerden wij voor de rit van 102 km met onderweg 15 hellingen. Na de klassieke groepsfoto vertrokken wij onder een stralende zon richting Oude Kwaremont, de eerste helling van de dag. En we hadden er echt zin in: de eerste (vlakke) 25 km reden wij aan een mooi gemiddelde van 29km/u. Dat viel snel terug wanneer wij de eerste kasseien van de Oude Kwaremont onder de wielen kregen... Net voor de eerste bevoorrading lag de bult van Melden, de Koppenberg. Een helling die me echt niet ligt en waar ik al meerdere keren te voet naar boven ben gestapt - niet evident trouwens met fietsschoenen. Maar deze keer waren de omstandigheden ideaal: niet te druk en droog. Met veel trek- en sleurwerk en een hartslag van 170, geraakte ik voor de tweede keer toch met de fiets boven. Patrick trouwens ook en voor hem was het de eerste keer. Proficiat!
Bij de bevoorrading keken wij naar onze controlekaart: op de volgende 34km stonden 8 hellingen op het programma - we werden er stil van... Hét signaal voor onze twee kopmannen om het hazepad te kiezen en op hun tempo richting Ronse te rijden. We hebben ze enkel bij de aankomst nog ontmoet: ze kwamen net uit de douche wanneer wij onder de boog van BPO reden...
Alles verliep vrij vlot tot de beklimming van de Molenberg, de 12de helling van de dag (inderdaad voor de derde keer van de partij): op het "vals plat", net na de kasseien werd onze vriend Patrick geveld door krampen. Na enkele minuten zat hij terug op de fiets, maar voor de rest van de rit was het paniek bij elke helling - komt de kramp terug? en eerlijk gezegd, het antwoord was dikwijls positief. Zelfs een Redbull bracht geen kentering. Alhoewel... Op de allerlaatste beklimming, de Fortuinberg, kwam Patrick toch nog vlot boven. Straf, want was dat een afsluiter zeg: gemiddeld stijgingspercentage van 7,3% en een maximum van 21%. Even was er zelfs verwarring op de top want de volgende helling, Fortuinberg, werd aangekondigd op 3,5km, maar we hadden hem net beklommen!
Na iets meer dan 4 uur fietsen kwamen we aan onze BPO-tent en ondanks de sponsoring door "Ename" heeft de Leffe erg gesmaakt! Waarom deze rit vroeger de Reuzen van Vlaanderen genoemd werd, wordt duidelijk als ik de statistieken van mijn Garmin bekijk: bij 14 hellingen was het maximum stijgingspercentage meer den 10%, 6 ervan zelfs meer dan 15% en het maximum gemeten stijdingspercentage bedroeg 24%... Je zou er niet voor niks krampen van krijgen!
We verlaten nu de Vlaamse Ardennen en gaan de volgende keer richting Henegouwen: Grinta Classic in Doornik. Een mooie tocht door een voor ons, Vlamingen, minder gekend landschap. Op de rit van 102km, liggen ons in elk geval 10 hellingen te wachten.
Tot 8 mei!
Statistieken van de rit
zondag 25 april 2010
zondag 18 april 2010
Peter van Petegem Classic: tweede rit van de BPO Cycling Tour
Het was al behoorlijk druk rond het sportcentrum De Qubus wanneer wij rond 7u45 aankwamen aan de BPO-stand. De eerste lentezon had duidelijk al heel wat wielertoeristen vroeg uit hun bed gehaald. Men voorspelde wel 17°C als maximum temperatuur, maar wanneer we vertrokken was het hooguit 3°C. Gezien het vrij lastige parcours - 108km met 13 hellingen, zouden we wel vlug opgewarmd zijn...
We hadden afgesproken om ons eigen tempo te rijden en ons niet te laten verleiden om proberen aan te pikken bij groepen die sneller reden, want dat wreekt zich later toch. In een gezapig tempo naar de eerste serie van 5 hellingen vóór de eerste bevoorrading, met de Berendries als meest gekende naam. Iedereen verteerde deze vrij goed en bij onze eerste stop merkte je al dat er veel volk op de been/baan was. We verlieten de Zwalmstreek en reden richting Henegouwen. Het viel daarbij op dat het seizoen ook begonnen was voor de landbouwers - op heel wat velden was het ook behoorlijk druk- zij hadden duidelijk geen tijd om hun mooie streek vanop de fiets te bewonderen.
Blijkbaar werd dit weekend uitgekozen door de politie om opvallende acties op te zetten: net voor de start van de Amstel Goldrace werden zondag de chauffeurs van de volgwagens onderworpen aan een alcoholcontrole (?) en wij zijn een viertal patrouilles in de buurt van de Flobecq voorbijgereden en verschillende wielertoeristen moesten stoppen voor een identiteitscontrole (?)
Via een mooie kronkelende weg door het bos bereikten we na 60km de top van de 8ste helling (Petit Hameau) en moesten we maar 9km fietsen tot de tweede bevoorrading. Maar wat voor kilometers: eerst een stevige kuitenbijter die niet op het lijstje stond (maar mijn Garmin gaf toch 10% hellingsgraad aan...) en dan de heel moeilijke Les Hauts: 15% en op kasseien. Dit was echt trekken en sleuren! Het zicht op de top was schitterend maar velen zagen zwart voor de ogen...
Ondertussen werd het steeds warmer en zag je overal meer en meer verschillende (kleine) pelotons rijden. Dat er merkelijk meer fietsers waren dan bij de eerste rit van BPO Cycling Tour werd echt duidelijk aan de bevoorradingen waar het (lang) aanschuiven was. Wat bovendien ook opviel was het feit dat verschillende ongelukkige wielercollega's aan de kant stonden met kettingbreuken en/of kapotte versnellingsapparaten, dat in tegenstelling tot de eerste rit waar er opvallend veel bandbreuken waren. Het sleuren aan de pedalen eiste niet alleen veel krachten van de benen maar dus ook van het materiaal...
Na een "loper" (La Houppe) waren de laatste 3 hellingen ook niet van de poes: Steenbeekdries (max 22%, gelukkig vrij kort), de Varent (waar doodleuk een foto genomen werd, tijdens volle inspanning - ik heb zeker niet gelachen...)en als afsluiter de Molenberg, waar ze blijkbaar (terecht) van plan zijn de kasseien wat beter te leggen. Maar al bij al nog vlot verteerd wellicht omdat je weet dat het einde in zicht is! Net voor het opdraaien van de Scheldedijk kregen wij van lieftallige dames een Redbull en of we vleugels kregen zeg: tegen 41km/u richting Sporthal.
En inderdaad geen namen van collega's in het verslag: ik heb tussen de massa spijtig genoeg geen enkel BPO-truitje gespot, ook al waren er velen op tocht. Patrick Dejonghe met wie ik vrijdag had afgesproken, kon door omstandigheden niet op het afgesproken uur aan de BPO-tent zijn - achteraf bleek zelfs dat hij één van de pechvogels was die problemen had met het versnellingsapparaat en na 30km beroep moest doen op de pechdienst. Maar in de BPO-tent vond ik een aantal bekende gezichten terug en trouwens heel wat meer volk. Blijkbaar heb ik in mijn vorig edito te veel reclame gemaakt met de lekkere Leffe, want het vaatje was leeg en wij hebben het deze keer moeten doen met Jupiler. Maar mannen weten waarom!
En was dit een zware rit, wat staat er ons dan volgende week in de Ename Classic te wachten: 15 hellingen in de rit van 102km... Hopelijk is de zon weer van de partij!
Tot blogs,
Wat gegevens via Garmin
We hadden afgesproken om ons eigen tempo te rijden en ons niet te laten verleiden om proberen aan te pikken bij groepen die sneller reden, want dat wreekt zich later toch. In een gezapig tempo naar de eerste serie van 5 hellingen vóór de eerste bevoorrading, met de Berendries als meest gekende naam. Iedereen verteerde deze vrij goed en bij onze eerste stop merkte je al dat er veel volk op de been/baan was. We verlieten de Zwalmstreek en reden richting Henegouwen. Het viel daarbij op dat het seizoen ook begonnen was voor de landbouwers - op heel wat velden was het ook behoorlijk druk- zij hadden duidelijk geen tijd om hun mooie streek vanop de fiets te bewonderen.
Blijkbaar werd dit weekend uitgekozen door de politie om opvallende acties op te zetten: net voor de start van de Amstel Goldrace werden zondag de chauffeurs van de volgwagens onderworpen aan een alcoholcontrole (?) en wij zijn een viertal patrouilles in de buurt van de Flobecq voorbijgereden en verschillende wielertoeristen moesten stoppen voor een identiteitscontrole (?)
Via een mooie kronkelende weg door het bos bereikten we na 60km de top van de 8ste helling (Petit Hameau) en moesten we maar 9km fietsen tot de tweede bevoorrading. Maar wat voor kilometers: eerst een stevige kuitenbijter die niet op het lijstje stond (maar mijn Garmin gaf toch 10% hellingsgraad aan...) en dan de heel moeilijke Les Hauts: 15% en op kasseien. Dit was echt trekken en sleuren! Het zicht op de top was schitterend maar velen zagen zwart voor de ogen...
Ondertussen werd het steeds warmer en zag je overal meer en meer verschillende (kleine) pelotons rijden. Dat er merkelijk meer fietsers waren dan bij de eerste rit van BPO Cycling Tour werd echt duidelijk aan de bevoorradingen waar het (lang) aanschuiven was. Wat bovendien ook opviel was het feit dat verschillende ongelukkige wielercollega's aan de kant stonden met kettingbreuken en/of kapotte versnellingsapparaten, dat in tegenstelling tot de eerste rit waar er opvallend veel bandbreuken waren. Het sleuren aan de pedalen eiste niet alleen veel krachten van de benen maar dus ook van het materiaal...
Na een "loper" (La Houppe) waren de laatste 3 hellingen ook niet van de poes: Steenbeekdries (max 22%, gelukkig vrij kort), de Varent (waar doodleuk een foto genomen werd, tijdens volle inspanning - ik heb zeker niet gelachen...)en als afsluiter de Molenberg, waar ze blijkbaar (terecht) van plan zijn de kasseien wat beter te leggen. Maar al bij al nog vlot verteerd wellicht omdat je weet dat het einde in zicht is! Net voor het opdraaien van de Scheldedijk kregen wij van lieftallige dames een Redbull en of we vleugels kregen zeg: tegen 41km/u richting Sporthal.
En inderdaad geen namen van collega's in het verslag: ik heb tussen de massa spijtig genoeg geen enkel BPO-truitje gespot, ook al waren er velen op tocht. Patrick Dejonghe met wie ik vrijdag had afgesproken, kon door omstandigheden niet op het afgesproken uur aan de BPO-tent zijn - achteraf bleek zelfs dat hij één van de pechvogels was die problemen had met het versnellingsapparaat en na 30km beroep moest doen op de pechdienst. Maar in de BPO-tent vond ik een aantal bekende gezichten terug en trouwens heel wat meer volk. Blijkbaar heb ik in mijn vorig edito te veel reclame gemaakt met de lekkere Leffe, want het vaatje was leeg en wij hebben het deze keer moeten doen met Jupiler. Maar mannen weten waarom!
En was dit een zware rit, wat staat er ons dan volgende week in de Ename Classic te wachten: 15 hellingen in de rit van 102km... Hopelijk is de zon weer van de partij!
Tot blogs,
Wat gegevens via Garmin
Abonneren op:
Posts (Atom)