Het was al behoorlijk druk rond het sportcentrum De Qubus wanneer wij rond 7u45 aankwamen aan de BPO-stand. De eerste lentezon had duidelijk al heel wat wielertoeristen vroeg uit hun bed gehaald. Men voorspelde wel 17°C als maximum temperatuur, maar wanneer we vertrokken was het hooguit 3°C. Gezien het vrij lastige parcours - 108km met 13 hellingen, zouden we wel vlug opgewarmd zijn...
We hadden afgesproken om ons eigen tempo te rijden en ons niet te laten verleiden om proberen aan te pikken bij groepen die sneller reden, want dat wreekt zich later toch. In een gezapig tempo naar de eerste serie van 5 hellingen vóór de eerste bevoorrading, met de Berendries als meest gekende naam. Iedereen verteerde deze vrij goed en bij onze eerste stop merkte je al dat er veel volk op de been/baan was. We verlieten de Zwalmstreek en reden richting Henegouwen. Het viel daarbij op dat het seizoen ook begonnen was voor de landbouwers - op heel wat velden was het ook behoorlijk druk- zij hadden duidelijk geen tijd om hun mooie streek vanop de fiets te bewonderen.
Blijkbaar werd dit weekend uitgekozen door de politie om opvallende acties op te zetten: net voor de start van de Amstel Goldrace werden zondag de chauffeurs van de volgwagens onderworpen aan een alcoholcontrole (?) en wij zijn een viertal patrouilles in de buurt van de Flobecq voorbijgereden en verschillende wielertoeristen moesten stoppen voor een identiteitscontrole (?)
Via een mooie kronkelende weg door het bos bereikten we na 60km de top van de 8ste helling (Petit Hameau) en moesten we maar 9km fietsen tot de tweede bevoorrading. Maar wat voor kilometers: eerst een stevige kuitenbijter die niet op het lijstje stond (maar mijn Garmin gaf toch 10% hellingsgraad aan...) en dan de heel moeilijke Les Hauts: 15% en op kasseien. Dit was echt trekken en sleuren! Het zicht op de top was schitterend maar velen zagen zwart voor de ogen...
Ondertussen werd het steeds warmer en zag je overal meer en meer verschillende (kleine) pelotons rijden. Dat er merkelijk meer fietsers waren dan bij de eerste rit van BPO Cycling Tour werd echt duidelijk aan de bevoorradingen waar het (lang) aanschuiven was. Wat bovendien ook opviel was het feit dat verschillende ongelukkige wielercollega's aan de kant stonden met kettingbreuken en/of kapotte versnellingsapparaten, dat in tegenstelling tot de eerste rit waar er opvallend veel bandbreuken waren. Het sleuren aan de pedalen eiste niet alleen veel krachten van de benen maar dus ook van het materiaal...
Na een "loper" (La Houppe) waren de laatste 3 hellingen ook niet van de poes: Steenbeekdries (max 22%, gelukkig vrij kort), de Varent (waar doodleuk een foto genomen werd, tijdens volle inspanning - ik heb zeker niet gelachen...)en als afsluiter de Molenberg, waar ze blijkbaar (terecht) van plan zijn de kasseien wat beter te leggen. Maar al bij al nog vlot verteerd wellicht omdat je weet dat het einde in zicht is! Net voor het opdraaien van de Scheldedijk kregen wij van lieftallige dames een Redbull en of we vleugels kregen zeg: tegen 41km/u richting Sporthal.
En inderdaad geen namen van collega's in het verslag: ik heb tussen de massa spijtig genoeg geen enkel BPO-truitje gespot, ook al waren er velen op tocht. Patrick Dejonghe met wie ik vrijdag had afgesproken, kon door omstandigheden niet op het afgesproken uur aan de BPO-tent zijn - achteraf bleek zelfs dat hij één van de pechvogels was die problemen had met het versnellingsapparaat en na 30km beroep moest doen op de pechdienst. Maar in de BPO-tent vond ik een aantal bekende gezichten terug en trouwens heel wat meer volk. Blijkbaar heb ik in mijn vorig edito te veel reclame gemaakt met de lekkere Leffe, want het vaatje was leeg en wij hebben het deze keer moeten doen met Jupiler. Maar mannen weten waarom!
En was dit een zware rit, wat staat er ons dan volgende week in de Ename Classic te wachten: 15 hellingen in de rit van 102km... Hopelijk is de zon weer van de partij!
Tot blogs,
Wat gegevens via Garmin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten