Aan de BPO-tent is het rond 8u15 al vrij druk. Christophe Impens, verantwoordelijke organisator van de Cycling Tour, vertrouwt me daar toe dat deze rit door de mooiste streek van België trekt. Hij waarschuwt me meteen voor de tweede beklimming van de dag: Triple Mur du Monty - niet voor niets als één van de zwaarstse beklimmingen gecatalogeerd in België.
Met een vijftal BPO-teamleden (Vic, Patrick, Karin, Michel en mezelf) starten wij voor de langste rit van 144km. Er vormen zich onmiddellijk 2 koppels: Vic en Patrick nemen de leiding, gevolgd door Karin en Michel - ik rijd in laatste positie en voel me wat als het vijfde wiel aan de wagen. Eén van hen vertrouwt me later toe dat ze niet graag meer naast mij rijden uit schrik dat hun uitlatingen later in het verslag komen...
Na een opwarmer, onmiddellijk na de start, komen wij na twintig km in Lustin aan de voet van de Triple Mur du Monty. Wat een beest is dat zeg: in drie trappen bereik je na 1,4km de top, drie keer kijk je tegen een muur aan van meer dan 20%! Deze col heeft zijn naam echt niet gestolen! Bovendien merk ik twee keer een verkeersbord "Rappel 50km" op - geen paniek, ik word er zeker niet geflitst! Hier wordt trouwens de waardeverhouding tussen onze teamleden heel snel duidelijk: Michel is veruit de sterkste van het gezelschap, gevolgd door Karin, die met een kenmerkende stijl (de handen aan de stuurbeugels en "en danseuse") makkelijk de steile hellingen neemt. Vic en ik volgen kort achter haar, het rijtje wordt afgesloten door Patrick.
Na nog twee beklimmingen komen we aan bij de eerste bevoorrading, de abdij van Maredsous. Paniek bij de organisatie (en ook een beetje bij ons): er is geen energiedrank meer... Is dit de schuld van de paters (sabotage?) die op die manier hopen dat de wielertoeristen naar een alternatief zullen zoeken?
De volgende reeks van 4 hellingen ligt 25km verderop en voert ons door een prachtig landschap. Het parcours is nagenoeg vlak, met sommige stroken vals plat. Voor Michel is dit nu het uitgelezen moment om resoluut (en dit voor de rest van de rit!) de leiding te nemen en het tempo serieus op te voeren. Vic herkent dit scenario: al eens meegemaakt bij Grinta Classic - achteraf was iedereen "choco"! Bij onze groep sluiten verschillende renners aan en wordt zo stilaan een klein peloton waar de BPO-truien zeer goed herkenbaar zijn. Maar niemand voelt zich geroepen om Michel eens af te lossen. Maar eerlijk gezegd vraagt hij hier ook niet om, geen enkele keer een klassieke "elleboogbeweging" te zien - tempo rijden is de boodschap. De vier hellingen volgen elkaar nu heel snel op: tussen helling 7 en 8 ligt amper 300m. Op de top van deze laatste helling kunnen we bij de tweede bevoorrading eindelijk bijtanken en wat op adem komen...
De motor slaat bij Michel onmiddellijk terug aan en met een nog strakker tempo rijden wij richting Ciney naar de derde hellingenzone, met opnieuw 3 kort na mekaar liggende hellingen. Voor mij is het de eerste keer dat ik in deze regio rijd en het landschap blijft me verbazen - schitterend!
Na een korte stop aan de derde bevoorrading rijden we terug door Lustin, maar laten nu de Triple Mur du Monty links liggen: niemand had er duidelijk nog "lust in"... De laatste 10km langs de oevers van de Maas wordt het tempo nog wat opgetrokken en flirt het verschillende keren met 40km/u grens. Net voor Namen draaien we links op de Citadel, Route Merveilleuse op kasseien: een passende manier om deze prachtige rit af te sluiten!
In de BPO-tent staat Magali ons op te wachten. Ik vertrouw haar toe dat dit één van de mooiste ritten is geweest in een heel mooie regio. Zij begrijpt dit, zegt ze heel fier: c'est Ma Région!
Patrick Dejonghe, die geopteerd had voor het parcours van 103km, merkt op dat onze groep vrij stil zit te "genieten" van de broodjes en de Leffe... Wat wil je na een rit van 144km, 12 hellingen, 1800m hoogteverschil en een gemiddelde van 26,4km/u (met dank aan onze meesterknecht Michel, wat een transfer zeg!). Ik weet nu trouwens wat "je choco rijden" wil zeggen!
Tot volgende week in Houffalize: La Chouffe Classic!
Wat statisteken van de rit
zondag 30 mei 2010
maandag 24 mei 2010
Tilff-Bastogne-Tilff: vijfde rit BPO Cycling Tour
Zaterdagmorgen nog even de nieuwe fietspositie getest op een korte trainingsrit van 30km en in de namiddag naar Luik vertrokken. Om de sfeer al eens op te snuiven, was ik mijn deelnamepakket gaan halen: wat een drukte al aan de startplaats! Dat er zondag een massa volk zou deelnemen, was nu al duidelijk... Ondertussen werd de BPO-tent opgezet voor zondag...
's Avonds op de binnenkoer van een heel leuk Italiaans restaurantje, genietend van een lekkere wijn en (uiteraard) spaghetti: dit deed ik vaak de vooravond van de beklimming van de Mont Ventoux... net hetzelfde gevoel: enerzijds intens genieten van het moment, anderzijds wat schrik voor de dag van morgen...
Zondagmorgen, Luik ontwaakt, mistig en stil - enkel de sirenes van de politie hoor je. Op de baan, richting Angleur wordt het echter steeds maar drukker naarmate je de startplaats nadert: het wordt zoeken om je wagen kwijt te geraken...
Met een groepje van 4 (Patrick Rijdant, Jan, Kristof Schrooten en mezelf) vertrekken wij richting Tilff, waar de officiële start ligt. Tussen de geparkeerde wagens merkt Jan nog een collega van De Post op, Vic Dewulf. Jan stelt voor om niet te wachten - Vic zal ons wel inhalen zegt hij vol vertrouwen... Een afdaling tot in het centrum van het stadje, waar Catherine en Stephan ook aansluiten. Leuk om mee te starten, maar meteen weten wij ook dat er na het officiële finish nog een beklimming voorgeschoteld wordt van enkele kilometers...
In een vrij snel tempo rijden wij naar de eerste beklimming van de dag: Côte de Chambralles. Eigenlijk een "reserve"-helling omdat door dorpsfeesten, de Côte d'Onneux niet kan aangedaan worden. Maar wat voor één! Een echte kuitenbijter: 1600 m lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 9.2% en een maximum van liefst 16%! Op de top is het vrij lang wachten op Patrick: in de laatste bocht van de helling was hij even gestopt bij de pechdienst om zijn achterband te laten vervangen. De collega's die geopteerd hebben voor het parcours van 78km sluiten ook aan op de top, maar verlaten ons enkele kilometers verder, wanneer ze links richting Côte de Havelange ons parcours verlaten.
Voor Patrick is het de eerste keer dat hij in de Ardennen rijdt: de hellingen zijn er duidelijk veel langer dan in onze Vlaamse Ardennen, maar zoals Cruijf zegt: "ieder nadeel heb zijn voordeel": de afdalingen zijn er ook veel langer... En daar blijkt dat Patrick één van de betere dalers is. Mijn analyse "wij hebben ons gewicht mee", wordt door Patrick onmiddellijk met de grond gelijk gemaakt: "het is dankzij onze techniek". Wij besluiten zijn analyse te behouden...
Net voor Côte de Wannes komt Vic Dewulf aansluiten - Jan had dus duidelijk gelijk. Op de top ervan is het vrij lang aanschuiven bij de bevoorrading: wat een massa volk!
Na een vrij steile afdaling bereiken wij Stavelot waar we gelukkig niet rechts opdraaien (Col de Stockeu). Net buiten het centrum moeten we naar links: Côte d'Amermont. Een mooi alternatief voor de Stockeu want het maximale stijgingspercentage flirt er ook met de 23%! Kristof, met zijn mountainbike, komt vrij vlot boven - Catherine echter, heeft het zeer lastig en wordt op de top duizelig. Achteraf blijkt dat ze tesamen met Stephan een half uurtje heeft gerust en nadien vrij vlot de finish heeft gehaald.
Het volgende slachtoffer wordt Jan: net voor de beklimming van de Côte de Rosier, betaalt hij de tol van een mountainbiketocht van 52km van de dag ervoor: krampen... Het is dan ook vrij lang wachten tot wanneer hij de top bereikt. Volgens Jan waren de hellingen vorig jaar minder lastig... Wij kunnen aansluiten bij een groep en rijden tegen een vrij strak tempo richting Remouchamps, tweede bevoorrading. Daar ontmoeten wij onze huisfotograaf Alain. Hij neemt een aantal foto's van het BPO cycling team (hopelijk kunnen ze Jan wat fotoshoppen wat hij ziet er vrij bleek uit) en rijdt dan snel met de wagen naar Côte de La Redoute om daar ook foto's te nemen tijdens de beklimming. Net op tijd: wanneer ik op het eerste heel steile stuk recht op de trappers moet, komt hij met zijn fototoestel aangelopen. Ik kijk uit naar de foto's...
Na een loper, Côte de Hornay, komen we aan de officiële finishlijn in Tilff aan. Nu nog links opdraaien, het houten brugje over en dan de allerlaatste beklimming: Côte de Boncelles (onze eerste afdaling van de dag). Voor mij, net één te veel: bij het begin voel ik dat de benen minder vlot draaien, Vic blijft naast mij rijden maar ik merk dat Vic sneller kan en 500m van de top moet ik Vic laten gaan. Jan heeft dan duidelijk zijn tweede adem gevonden en verteert de laatste helling vrij vlot: tot Patrick's verbazing wordt hij zelfs door Jan voorbij gereden.
Na een schitterende rit van 140km, 10 hellingen en 2200m hoogteverschil worden wij enthousiast verwelkomd door France in de BPO-tent. Ondanks de geschoren benen blijft haar beloofde massage wel achterwege. Spijtig...
En hopelijk heeft Patrick zijn wagen teruggevonden want die wist in elk geval niet meer in welke straat hij 's morgens zijn wagen had achtergelaten...
Volgende afspraak Tour de Namur, 140 km!
Wat Garmin-statistieken van de rit
En de day after? Om 9u zat ik deze morgen opnieuw op de fiets om deel te nemen aan de eerste editie van de Ernst&Young Classics ten voordele van de Caprioolkinderen. Vertrekkende aan het Eddy Merckx Wielercentrum (Blaarmeersen), voor een rit van 82km richting Zwalmstreek: glooiend landschap, schitterend weer en één gekende helling (Molenberg) waar ik duidelijk voelde dat ik Tilff-Bastogne-Tilff had gereden... 's Namiddags: "platte rust"...
Wat Garmin-statisteken van de rit
zondag 16 mei 2010
Voorbereidingsweekend...
Dit weekend wel geen BPO Cycling Tour op het programma, maar toch wel een vrij druk programma:
- donderdag 67 km naar Mortsel
- vrijdag 116 km van Oostduinkerke naar De Kemmelberg en terug
- zaterdag 52 km langs de jaagpaden van Dender en Schelde
- zondag 97 km met de wielerclub naar Brakel (Brakelse Lenterit)
In totaal dus 332km - deze week is het dus rust en zaterdag trek ik richting Luik om zondag deel te nemen aan de vijfde rit van de BPO Cycling Tour - Tilff-Bastogne-Tilff (136km). Dit wordt een serieuze uitdaging: 10 hellingen, goed voor meer dan 32 km klimwerk met 2.500 m hoogteverschil
Tot blogs!
zondag 9 mei 2010
Grinta! Challenge - La Tournay
De vierde rit van de BPO Cycling Tour brengt ons naar Henegouwen. Met een viertal kameraden bekijken wij net voor de start de statistieken van de 10 hellingen die wij vandaag moeten beklimmen. Aangezien ik de enige ben die vorige edities al heeft gereden wordt me de vraag gesteld of deze rit zwaarder is dan de Van Petegem Classic. "Anders" antwoord ik, maar ik weet wel beter...
We vertrekken onder dreigende regenwolken en bij 7°C (was het echt wel 8 mei?) vanuit Kain, richting Frasnes voor een eerste bevoorrading. Bij de tweede beklimming van de dag, Trou Robin, worden we voor de eerste keer van de dag geconfronteerd met een maximaal stijgingspercentage van 17%. Het zal niet de laatste keer zijn.
Wat al te merken is bij de eerste korte helling wordt op deze tweede helling duidelijk: Danny Scheerlinck heeft vandaag geen goede benen. Daar waar hij tijdens de andere tochten, dikwijls aan de kop sleurde, vinden wij hem vandaag regelmatig achteraan in de groep. Wat vergelijkbaar met de koers van de Euro: tot voor kort sterk, ten opzichte van de dollar maar nu wat slapjes uit de hoek komen. Hopelijk kunnen ze beiden volgende week wat herstellen, om nadien terug hoge toppen te scheren. Dat is Danny in elk geval van plan: binnen 2 weken gaat hij de Mont Ventoux beklimmen. Voor de Euro is het even afwachten op de reacties van de markten na de Europese financiële top van dit weekend.
In een prachtig heuvelachtig decor, beklimmen wij tijdens de volgende 40 km 7 hellingen. Even paniek wanneer we links opdraaien om Saule Pendu te beklimmen: kasseien... Enkelen onder ons vrezen voor een herhaling van de heel lastige beklimming van Les Hauts (Peter Van Petergem Classic), maar die ligt gelukkig niet op onze rit van 101km (wel op de rit van 150km). In de buurt van Frasnes-lez-Buissenal beklimmen wij de 7de helling van de dag: Hameau des Papins. Ook al hebben de organisatoren de naam veranderd (Le Rossignol in de eerste editie van de Grinta! Challenge...), ik herken deze onmiddellijk: rechts opdraaien, onmiddellijk 8%, slingerend naar boven richting bos, geleidelijk stijgen tot 18%, de meesten en danseuse, anderen zwalpend... Echt heel zwaar de laatste 100m, gelukkig ben ik de eerste boven en kan ik wat uitrusten terwijl ik de anderen opwacht. Als beloning door het prachtig Bois de Leuze richting tweede bevoorrading.
Aangezien beide bevoorradingen op dezelfde plaats liggen, is het goed oppassen dat wij de bewegwijzering "101km - terug - retour" volgen want niemand heeft zin extra km's (lees extra hellingen) te doen... Op deze laatste 30km slechts één beklimming, maar dan wel een echte col! Eerlijk gezegd wat overdreven, maar op de top staat er wel, zoals bij de cols in de Alpen of Pyreneeën, effectief een bord "Col de la Croix Jubaru - Altitude: 99m". Ik voel me een beetje Lucien Van Impe...
In de BPO-tent wordt er nog wat nagekaart over de rit: voor sommigen zwaarder dan Van Petegem Classic, de laatste 30km vonden sommigen wat saai, wij vonden het in ieder geval weer een heel geslaagde rit met opnieuw een prima organisatie. Ik weet nu waarom er een "!" gebruikt wordt in de naam van deze rit... En ik kan trouwens onze koning gerust stellen: er zijn nog Belgen Sire want ik heb verschillende Belgische vlaggen zien hangen naar aanleiding van de herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog.
En nu richting echte cols! Tilff-Bastogne-Tilff, voor een tocht door de Ardennen van 136km met 11 hellingen waaronder Côte de Wanne en Côte de La Redoute...
Enkele cijfers van deze rit
We vertrekken onder dreigende regenwolken en bij 7°C (was het echt wel 8 mei?) vanuit Kain, richting Frasnes voor een eerste bevoorrading. Bij de tweede beklimming van de dag, Trou Robin, worden we voor de eerste keer van de dag geconfronteerd met een maximaal stijgingspercentage van 17%. Het zal niet de laatste keer zijn.
Wat al te merken is bij de eerste korte helling wordt op deze tweede helling duidelijk: Danny Scheerlinck heeft vandaag geen goede benen. Daar waar hij tijdens de andere tochten, dikwijls aan de kop sleurde, vinden wij hem vandaag regelmatig achteraan in de groep. Wat vergelijkbaar met de koers van de Euro: tot voor kort sterk, ten opzichte van de dollar maar nu wat slapjes uit de hoek komen. Hopelijk kunnen ze beiden volgende week wat herstellen, om nadien terug hoge toppen te scheren. Dat is Danny in elk geval van plan: binnen 2 weken gaat hij de Mont Ventoux beklimmen. Voor de Euro is het even afwachten op de reacties van de markten na de Europese financiële top van dit weekend.
In een prachtig heuvelachtig decor, beklimmen wij tijdens de volgende 40 km 7 hellingen. Even paniek wanneer we links opdraaien om Saule Pendu te beklimmen: kasseien... Enkelen onder ons vrezen voor een herhaling van de heel lastige beklimming van Les Hauts (Peter Van Petergem Classic), maar die ligt gelukkig niet op onze rit van 101km (wel op de rit van 150km). In de buurt van Frasnes-lez-Buissenal beklimmen wij de 7de helling van de dag: Hameau des Papins. Ook al hebben de organisatoren de naam veranderd (Le Rossignol in de eerste editie van de Grinta! Challenge...), ik herken deze onmiddellijk: rechts opdraaien, onmiddellijk 8%, slingerend naar boven richting bos, geleidelijk stijgen tot 18%, de meesten en danseuse, anderen zwalpend... Echt heel zwaar de laatste 100m, gelukkig ben ik de eerste boven en kan ik wat uitrusten terwijl ik de anderen opwacht. Als beloning door het prachtig Bois de Leuze richting tweede bevoorrading.
Aangezien beide bevoorradingen op dezelfde plaats liggen, is het goed oppassen dat wij de bewegwijzering "101km - terug - retour" volgen want niemand heeft zin extra km's (lees extra hellingen) te doen... Op deze laatste 30km slechts één beklimming, maar dan wel een echte col! Eerlijk gezegd wat overdreven, maar op de top staat er wel, zoals bij de cols in de Alpen of Pyreneeën, effectief een bord "Col de la Croix Jubaru - Altitude: 99m". Ik voel me een beetje Lucien Van Impe...
In de BPO-tent wordt er nog wat nagekaart over de rit: voor sommigen zwaarder dan Van Petegem Classic, de laatste 30km vonden sommigen wat saai, wij vonden het in ieder geval weer een heel geslaagde rit met opnieuw een prima organisatie. Ik weet nu waarom er een "!" gebruikt wordt in de naam van deze rit... En ik kan trouwens onze koning gerust stellen: er zijn nog Belgen Sire want ik heb verschillende Belgische vlaggen zien hangen naar aanleiding van de herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog.
En nu richting echte cols! Tilff-Bastogne-Tilff, voor een tocht door de Ardennen van 136km met 11 hellingen waaronder Côte de Wanne en Côte de La Redoute...
Enkele cijfers van deze rit
Abonneren op:
Posts (Atom)