De vierde rit van de BPO Cycling Tour brengt ons naar Henegouwen. Met een viertal kameraden bekijken wij net voor de start de statistieken van de 10 hellingen die wij vandaag moeten beklimmen. Aangezien ik de enige ben die vorige edities al heeft gereden wordt me de vraag gesteld of deze rit zwaarder is dan de Van Petegem Classic. "Anders" antwoord ik, maar ik weet wel beter...
We vertrekken onder dreigende regenwolken en bij 7°C (was het echt wel 8 mei?) vanuit Kain, richting Frasnes voor een eerste bevoorrading. Bij de tweede beklimming van de dag, Trou Robin, worden we voor de eerste keer van de dag geconfronteerd met een maximaal stijgingspercentage van 17%. Het zal niet de laatste keer zijn.
Wat al te merken is bij de eerste korte helling wordt op deze tweede helling duidelijk: Danny Scheerlinck heeft vandaag geen goede benen. Daar waar hij tijdens de andere tochten, dikwijls aan de kop sleurde, vinden wij hem vandaag regelmatig achteraan in de groep. Wat vergelijkbaar met de koers van de Euro: tot voor kort sterk, ten opzichte van de dollar maar nu wat slapjes uit de hoek komen. Hopelijk kunnen ze beiden volgende week wat herstellen, om nadien terug hoge toppen te scheren. Dat is Danny in elk geval van plan: binnen 2 weken gaat hij de Mont Ventoux beklimmen. Voor de Euro is het even afwachten op de reacties van de markten na de Europese financiële top van dit weekend.
In een prachtig heuvelachtig decor, beklimmen wij tijdens de volgende 40 km 7 hellingen. Even paniek wanneer we links opdraaien om Saule Pendu te beklimmen: kasseien... Enkelen onder ons vrezen voor een herhaling van de heel lastige beklimming van Les Hauts (Peter Van Petergem Classic), maar die ligt gelukkig niet op onze rit van 101km (wel op de rit van 150km). In de buurt van Frasnes-lez-Buissenal beklimmen wij de 7de helling van de dag: Hameau des Papins. Ook al hebben de organisatoren de naam veranderd (Le Rossignol in de eerste editie van de Grinta! Challenge...), ik herken deze onmiddellijk: rechts opdraaien, onmiddellijk 8%, slingerend naar boven richting bos, geleidelijk stijgen tot 18%, de meesten en danseuse, anderen zwalpend... Echt heel zwaar de laatste 100m, gelukkig ben ik de eerste boven en kan ik wat uitrusten terwijl ik de anderen opwacht. Als beloning door het prachtig Bois de Leuze richting tweede bevoorrading.
Aangezien beide bevoorradingen op dezelfde plaats liggen, is het goed oppassen dat wij de bewegwijzering "101km - terug - retour" volgen want niemand heeft zin extra km's (lees extra hellingen) te doen... Op deze laatste 30km slechts één beklimming, maar dan wel een echte col! Eerlijk gezegd wat overdreven, maar op de top staat er wel, zoals bij de cols in de Alpen of Pyreneeën, effectief een bord "Col de la Croix Jubaru - Altitude: 99m". Ik voel me een beetje Lucien Van Impe...
In de BPO-tent wordt er nog wat nagekaart over de rit: voor sommigen zwaarder dan Van Petegem Classic, de laatste 30km vonden sommigen wat saai, wij vonden het in ieder geval weer een heel geslaagde rit met opnieuw een prima organisatie. Ik weet nu waarom er een "!" gebruikt wordt in de naam van deze rit... En ik kan trouwens onze koning gerust stellen: er zijn nog Belgen Sire want ik heb verschillende Belgische vlaggen zien hangen naar aanleiding van de herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog.
En nu richting echte cols! Tilff-Bastogne-Tilff, voor een tocht door de Ardennen van 136km met 11 hellingen waaronder Côte de Wanne en Côte de La Redoute...
Enkele cijfers van deze rit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten