Na een pauze van enkele weken, staat met de tiende rit van BPO Cycling Tour een zwaar parcours op het programma: 144km met 15 hellingen, meer dan 2.500 hoogtemeters! De meesten onder ons staan scherper dan voor de vakantieperiode, wellicht door de extra trainingskilometers, en opteren dan ook voor de langste afstand. Patrick komt al bezweet aan de start - de weg tussen het station en de startplaats, bleek 8km licht hellend te zijn...
Na de gebruikelijke groepsfoto vertrekken wij onder een stralende zon, maar nog geen kilometer verder rijdt Jimmy lek. Zelfs de buitenband is stuk maar gelukkig kunnen wij de band herstellen en een kwartiertje later vertrekken wij voor de tweede keer. De volgende kilometers staan er verschillende onfortuinlijke wielertoeristen ook langs de kant met lekke banden. Echt niet normaal...
Na 6 km krijgen wij de eerste beklimming onder onze wielen geschoven - niet echt steil, maar door de afstand (4-tal km) toch relatief lastig. Ook al rijd ik niet zo slecht, het tempo van Michel, Karin en Johan kan ik absoluut niet volgen en al vlug zie ik ze honderden meters voor mij uit rijden. Zij die mijn tempo niet kunnen volgen, hebben spijtig genoeg voor de 85km geopteerd... Ik besef dat ik na de splitsing vaak alleen zal moeten klimmen en hopen dat ik tijdens de afdaling opnieuw kan aansluiten...
Op één van de eerste hellingen worden wij voorbij gesneld door een blondine die duidelijk haar mannetje kan staan in het peloton. Zelfs Johan en Michel moeten net voor de top de rol lossen. In de BPO-tent was achteraf het macho-gehalte duidelijk aanwezig: de ene was blij dat ze aan competitie deed, want die ging anders zijn fiets aan de haak hangen - de andere wou haar zogezegd niet volgen...
De hellingen volgen mekaar vrij snel op en na een 65-tal km draaien wij Stavelot binnen. De Stockeu laten wij links (in realiteit rechts) liggen en draaien de Col de Somagne op. Via deze alternatieve weg klimmen wij naar het monument van Eddy Merckx, op de top van de Stockeu. Knap lastig - de hellingsgraad van 14% à 16% verplicht ons regelmatig om recht op de trappers te staan. Bovendien komt er net geen einde aan deze col want na het monument moeten wij nog meer dan 1km trekken en sleuren om de top te bereiken. En 6 km verder een gelijkaardige situatie: een relatief korte maar zeer nijdige beklimming naar Wannes via Wanneranval en niet via de "klassieke" Côte de Wannes (Luik-Bastenaken-Luik). Gelukkig is er net buiten Wannes een tweede bevoorrading, want wat frisse drank kunnen wij best gebruiken bij deze zuiderse temperaturen. Ik sluit daar trouwens terug aan bij de groep maar moet hen bij de tweede helling (Côte de la Vecquée) opnieuw laten gaan. Een scenario dat zich bij de volgende twee bevoorradingen zal herhalen.
Als laatste helling wordt de Côte de la roche aux Faucons geserveerd. Een echte Reus om deze Géants des Ardennes mee af te sluiten. Na 136km, heel zwaar... Nog geen 5% gemiddeld, maar in de 4,5km lange beklimming, zit er een relatief lange afdaling. Waarmee nog eens bewezen is dat getallen niet alles vertellen....
In de BPO-tent gaat er maar één naam van een helling over de lippen: Faucons. De volledige naam uitspreken kost ons te veel moeite... De afstand, de hoogtemeters en de warmte hebben duidelijk hun tol geëist. Niet bij iedereen - Karin en Michel twijfelen of ze morgen bij de Kastelentocht van Idegem, voor 75km of 120km(!) zullen gaan. Ik hoop deze nacht goed te slapen...
Tot zaterdag in Roeselare!
Statistieken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten