Vrijdagavond had ik al gemerkt dat het druk ging worden: nogal wat mobilhomes en caravans reden door Houffalize op zoek naar plaatsje. Door de lokale markt is het bovendien niet evident om je wagen kwijt te raken, maar rond 8u30 staat onze team-leader Dimitri De Smaels ons op te wachten aan de BPO-tent. Na wat overleg, vertrekt de groep voor de 108km? - 165km?: de eerste 74km zijn toch gemeenschappelijk: de benen en de warmte zullen op de splitsing bepalen welk parcours dan uiteindelijk gekozen wordt.
Ik vertrek wat later met enkele kameraden van mijn wielerclub voor de rit van 108km. Het is laveren tussen wielertoeristen en marktgangers, maar na enkele minuten verlaten wij Houffalize en rijden wij langs de oevers van de Ourthe naar Mormont. Achteraf zou blijken dat deze eerste kilometers zowat de enige "vlakke" kilometers zouden zijn van het parcours...
En net zoals vorige week is ook deze streek adembenemend: wij vragen ons af waarom wij voor onze meerdaagse uitstap van de wielerclub steeds naar het buitenland trekken. Misschien moeten wij volgend jaar maar eens een Ronde van België organiseren.
Na een prachtige afdaling bereiken wij na een dertigtal km La Roche en de derde helling van de dag Côte de la Haussire: volgens het Cotacol-klassement is dit de zwaarste helling in België! Het is trouwens de eerste helling van de dag waarbij een tijdsopname wordt gemaakt. Net buiten het centrum moeten we links opdraaien en kijken wij onmiddellijk tegen een muur aan. Ik merk dat mijn vrienden twee weken geleden de Mont Ventoux hebben beklommen - ik moet onmiddellijk passen wanneer een drietal onder hen duidelijk van plan zijn een goede tijd neer te zetten. Van bij de start is het stijgingspercentage meestal boven de 10% - dit is inderdaad echt een heel zware col. Na een kleine 2 km zit er zowaar een afdaling in: dit voorspelt niet veel goeds voor wat nog komen gaat bedenk ik mij - en mijn vrees wordt de waarheid: bij de volgende 2 km zijn wij nooit onder de 12% stijgingspercentage geweest - 17% is een getal dat ik veel gezien heb...Ik probeer alsnog te genieten van de prachtige natuur waar we door rijden. Het is er in elk geval vrij stil: niemand praat, geen versnellingsapparaat dat je hoort- iedereen zit sowieso op de kleinste versnelling, enkel wat vogels en zwaar gehijg hoor je rondom jou. Wat mij betreft, de terechte numero uno van de hellingen... Om de vergelijking met de Mont Ventoux door te trekken, worden wij bovendien op de top aangevallen door vliegen - iets wat je tijdens de beklimming in het bos vanuit Bedoin ook vaak moet ondergaan...
Het profiel van deze rit is duidelijk wat anders en moeilijker dan vorige week: geen "vals" plat tussen de hellingen, maar wel hellingen "zonder naam" van 4%-6%: ceci n'est pas une côte... De warmte maakt het bovendien extra lastig.
Net na de tweede bevoorrading (aan het postkantoor in Lierneux) worden wij in de afdaling van de Côte de Lierneux opgeschrikt: Mug langs de weg, helikopter in de weide ernaast, bebloed wielerpetje... Hopelijk valt het allemaal best mee, maar het zag er eerlijk gezegd heel ernstig uit.
Na de afdaling van de kortste helling van de dag (côte de Wibrin) is er een laatste stop in Achouffe aan de brouwerij van La Chouffe. Enkel Willy Rosarius waagt zich aan dit lekker biertje, maar het heeft hem duidelijk geen deugd gedaan. Daar waar hij tot hiertoe steeds als eerste boven komt, moet hij mij op de volgende helling (La Longue Virée), waar er opnieuw een tijdsopname is, laten gaan. Dit geeft me wat extra moraal en ik haal een man met Molteni-truitje in, en zonder één woord met elkaar uit te wisselen, begrijpen wij mekaar onmiddellijk : tesamen naar boven en mekaar regelmatig aflossen. Op de top schudden me mekaar de hand - "merci" zeggen wij beiden.
Op de top wordt het duidelijk: de warmte, de "officïële" en "niet-" hellingen eisen hun tol. Ik vind niemand meer bereid om in Houffalize de optionele helling Rue de Saint Roch te beklimmen. Zelfs een bon voor een gratis La Chouffe, die je ontvangt als je de top haalt, kan niemand meer motiveren. Ze moeten echt door hun krachten heen zitten!
Ik wil me wel nog eens testen en besluit de laatste helling, tellend voor het bergklassement, te beklimmen. En zoals men mij verwittigd had is deze te vergelijken met de Triple Mur de Monty van vorige week: opnieuw stukken van meer dan 20%! Toch ben ik fier dat ik met een bonnetje de BPO-tent kan binnenstappen. Nu de zonnebrillen van de gezichten zijn, merk ik dat velen heel getekend zijn. Dit was echt een heel zware rit!
En het BPO Cycling Team? Zoals de duiven vielen ze één voor één binnen: dezelfde verhalen, dezelfde getekende gezichten. Maar chapeau want de meesten hadden geopteerd voor de 165km!
En La Chouffe? Die heeft ernorm gesmaakt!
Ik vertrek wat later met enkele kameraden van mijn wielerclub voor de rit van 108km. Het is laveren tussen wielertoeristen en marktgangers, maar na enkele minuten verlaten wij Houffalize en rijden wij langs de oevers van de Ourthe naar Mormont. Achteraf zou blijken dat deze eerste kilometers zowat de enige "vlakke" kilometers zouden zijn van het parcours...
En net zoals vorige week is ook deze streek adembenemend: wij vragen ons af waarom wij voor onze meerdaagse uitstap van de wielerclub steeds naar het buitenland trekken. Misschien moeten wij volgend jaar maar eens een Ronde van België organiseren.
Na een prachtige afdaling bereiken wij na een dertigtal km La Roche en de derde helling van de dag Côte de la Haussire: volgens het Cotacol-klassement is dit de zwaarste helling in België! Het is trouwens de eerste helling van de dag waarbij een tijdsopname wordt gemaakt. Net buiten het centrum moeten we links opdraaien en kijken wij onmiddellijk tegen een muur aan. Ik merk dat mijn vrienden twee weken geleden de Mont Ventoux hebben beklommen - ik moet onmiddellijk passen wanneer een drietal onder hen duidelijk van plan zijn een goede tijd neer te zetten. Van bij de start is het stijgingspercentage meestal boven de 10% - dit is inderdaad echt een heel zware col. Na een kleine 2 km zit er zowaar een afdaling in: dit voorspelt niet veel goeds voor wat nog komen gaat bedenk ik mij - en mijn vrees wordt de waarheid: bij de volgende 2 km zijn wij nooit onder de 12% stijgingspercentage geweest - 17% is een getal dat ik veel gezien heb...Ik probeer alsnog te genieten van de prachtige natuur waar we door rijden. Het is er in elk geval vrij stil: niemand praat, geen versnellingsapparaat dat je hoort- iedereen zit sowieso op de kleinste versnelling, enkel wat vogels en zwaar gehijg hoor je rondom jou. Wat mij betreft, de terechte numero uno van de hellingen... Om de vergelijking met de Mont Ventoux door te trekken, worden wij bovendien op de top aangevallen door vliegen - iets wat je tijdens de beklimming in het bos vanuit Bedoin ook vaak moet ondergaan...
Het profiel van deze rit is duidelijk wat anders en moeilijker dan vorige week: geen "vals" plat tussen de hellingen, maar wel hellingen "zonder naam" van 4%-6%: ceci n'est pas une côte... De warmte maakt het bovendien extra lastig.
Net na de tweede bevoorrading (aan het postkantoor in Lierneux) worden wij in de afdaling van de Côte de Lierneux opgeschrikt: Mug langs de weg, helikopter in de weide ernaast, bebloed wielerpetje... Hopelijk valt het allemaal best mee, maar het zag er eerlijk gezegd heel ernstig uit.Na de afdaling van de kortste helling van de dag (côte de Wibrin) is er een laatste stop in Achouffe aan de brouwerij van La Chouffe. Enkel Willy Rosarius waagt zich aan dit lekker biertje, maar het heeft hem duidelijk geen deugd gedaan. Daar waar hij tot hiertoe steeds als eerste boven komt, moet hij mij op de volgende helling (La Longue Virée), waar er opnieuw een tijdsopname is, laten gaan. Dit geeft me wat extra moraal en ik haal een man met Molteni-truitje in, en zonder één woord met elkaar uit te wisselen, begrijpen wij mekaar onmiddellijk : tesamen naar boven en mekaar regelmatig aflossen. Op de top schudden me mekaar de hand - "merci" zeggen wij beiden.
Op de top wordt het duidelijk: de warmte, de "officïële" en "niet-" hellingen eisen hun tol. Ik vind niemand meer bereid om in Houffalize de optionele helling Rue de Saint Roch te beklimmen. Zelfs een bon voor een gratis La Chouffe, die je ontvangt als je de top haalt, kan niemand meer motiveren. Ze moeten echt door hun krachten heen zitten!
Ik wil me wel nog eens testen en besluit de laatste helling, tellend voor het bergklassement, te beklimmen. En zoals men mij verwittigd had is deze te vergelijken met de Triple Mur de Monty van vorige week: opnieuw stukken van meer dan 20%! Toch ben ik fier dat ik met een bonnetje de BPO-tent kan binnenstappen. Nu de zonnebrillen van de gezichten zijn, merk ik dat velen heel getekend zijn. Dit was echt een heel zware rit!
En het BPO Cycling Team? Zoals de duiven vielen ze één voor één binnen: dezelfde verhalen, dezelfde getekende gezichten. Maar chapeau want de meesten hadden geopteerd voor de 165km!
En La Chouffe? Die heeft ernorm gesmaakt!
Tot volgende week in Heusden-Zolder voor de Cyclo Sprint
Wat statistieken van de rit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten