Voor de achtste rit houden we halt in het verre Limburg, aan de rand van het circuit van Zolder. Bij het beluisteren van het weerbericht twijfelde Patrick of Sabine "veel bevolking" of "veel bewolking" had voorspeld. Donkere, dreigende wolken bevestigen zaterdagmorgen het laatste...
Monique, onze teamleader(ster), die net op tijd is om nog op de groepsfoto te staan, stelt ontgoocheld vast dat de rest van het team opteert voor de 125km en dat zij als enige gekozen heeft voor de rit van 85km. De vrees die ze had om als teamleader de kop te moeten trekken wordt spijtig genoeg voor haar realiteit...
Met een behoorlijk grote BPO-groep vertrekken we richting Hasselt: Geert stopt bij zijn wagen om zijn regenvestje te nemen, een goeie tactische zet, zo zou later blijken. Antoon komt wat te laat aan en besluit om zich niet in te schrijven maar onmiddellijk aan te sluiten uit vrees ons niet meer te kunnen inhalen. Ook dit blijkt een goeie tactische zet, want van bij de start wordt er een strak tempo aangehouden.
En na 3,5km vallen de eerste regendruppels, de eerste trouwens van de tot hiertoe gereden ritten van de BPO Cycling Tour. Na een kwartiertje houdt het op met de motregen - de regen valt nu met bakken uit de lucht...Tijd om het regenvestje aan te trekken. Mijn vrienden van de wielerclub houden het na 20km voor bekeken en draaien terug richting Zolder. Met Patrick, Vic, Geert, Jan, Antoon en nog twee collega's van De Post voelen wij ons nu echte Flandriens, al moeten wij in volle verkiezingsstrijd opletten met dit woord...
Na 45 vlakke kilometers komen we aan de eerste bevoorrading in Membruggen. Duidelijk minder volk in vergelijking tot de andere tochten, maar hoe kan het ook anders met zo'n hondenweer. Na een korte stop, want iedereen begint kou te krijgen, rijden wij de provincie Luik binnen - de bergzone van deze rit: relatief korte maar zeer nijdige beklimmingen. Niet echt mijn ding. Door de regen liggen de afdalingen er trouwens ook gevaarlijk bij, behoedzaam naar beneden rijden is dan ook de boodschap!
En wie regen zegt, zegt ook meer kans op platte banden... Net na de afdaling van Thier d'Amry heeft Patrick prijs: achterband plat. Vic laat onmiddellijk zien dat hij mecanicien-bloed heeft, waardoor we weer snel kunnen aansluiten bij de groep. Niet moeilijk, ze stonden ons wat verder, verkleumd, op te wachten...
Na mijn eerste transfer, Michel, blijkt ook mijn tweede transfer, Geert, een voltreffer te zijn! Overal als eerste boven, en op het vlakke onvoorstoorbaar aan de kop sleuren zonder omkijken. Aan de tweede bevoorrading vertrouwt hij mij toe dat er in de groep, waarmee hij in Sint-Lievens-Houtem rijdt, profiteurs zijn die nooit eens overnemen - ik denk, Geert, dat ze wel willen, maar dat je wat te snel rijdt...
Net voor die tweede bevoorrading moeten wij nog de Keiberg beklimmen. De naam lijkt wel heel passend te zijn, want de eerste 100m moeten we door grind rijden. Even wanen wij ons in een etappe van de Giro... En zowaar, het heeft ondertussen opgehouden met regenen. De regenvestjes worden uitgetrokken in Alden Biesen, onze tweede stop. De laatste 40km trekt Geert de groep op één lint, het tempo wordt nog wat opgetrokken. Behalve mijn stuurlint en de achterband van Vic heb ik niet veel gezien van het landschap. Het schijnt hier nochtans mooi te zijn...
Iedereen is blij als wij het spandoek van Bank van De Post langs het Albertkanaal zien: Geert zet zich recht en dit betekent dat we even op adem kunnen komen. Wij draaien rechts af en via een laatste beklimming,Sterrewacht, aan de rand van het circuit van Zolder, komen wij aan onze BPO-tent. 28km/u staat op onze teller, met dank aan Geert! Dit was een echte Cyclo Sprint!
Mijn vrouw kon het trouwens niet geloven dat wij in zo'n hondenweer hadden gereden want in Aalst was het een ganse dag zonnig geweest. Tot wanneer ze mijn wielerkledij zag...
Tot volgende week in Hoei!
Statistieken van de rit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten