We vertrokken met een peloton van meer dan 50 renners, en zoals voorspeld werd er onmiddellijk ingevlogen: de kilometerteller kwam nagenoeg niet onder de 32km/u... Het tempo werd stelselmatig opgedreven en eens de dijken bereikt, werd er echt gevlamd, aangevallen, ge-"chasse-patat"... Op bepaalde momenten werd er zelfs wat geduwd om een betere plaats af te dwingen - zeker wanneer de tussensprint van deze Classico Poldero werd voorbereid. Deze werd gewonnen door één van de clubleden van Patrick. Niet moeilijk volgens sommigen want de meet werd op een ongewone plaats (voet van de helling) gelegd en zijn ploegmaten stopten de boel professioneel af...
Zij die dachten dat het na de bevoorrading minder snel zou gaan, hadden het verkeerd voor. Enerzijds werd door het perfect motard-werk, het verkeer gewaarschuwd voor aankomend stormend geweld, anderzijds was het toch wat gevaarlijk om op een vrijdagnamiddag door Stekene en Sint-Niklaas te vlammen met meer dan 38km/u ...
Ondanks mijn klimmersbenen kon ik me handhaven in de eerste groep, maar meedoen voor de prijzen zat er wel niet in. De eindsprint werd gewonnen door Bob Malfliet die zijn frustratie van de tussensprint hiermee wegveegde. Verrassing was groot toen ik naar de gemiddelde snelheid keek: 34,5km/u. Nog nooit zo snel gereden... Maar klimmen blijft wel echt mijn ding...
Nadien werden we vergast op zeer lekkere maatjes van de kaasboer (jaja geen visboer...) uit Ronse, perfect passend bij een frisse en jonge Orval! De BBQ achteraf was af! Jammer dat wij niet buiten konden blijven zitten, want het was ondertussen beginnen regenen. Patrick kreeg, na een woordje uitleg van onze protocolmeester William, uit de handen van de voorzitter nog een aandenken cadeau: uitvergrote foto van het Mojacar-podium... Bedankt Suzy en Patrick voor de organisatie van de Classico Poldero en de toffe avond in QC Stables!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten