Op weg naar Mojacar

15:45 : ingechecked in Brussels South op weg naar Murcia

Deze keer met duidelijk minder kilometers in de benen, wel met meer kilogrammen... Dit is wellicht een verkeerde combinatie... 

De groep lijkt me ook sterker dan vorig jaar: beter getraind, scherpere contouren, minder gewicht. Duidelijk een klimmersploeg deze keer!

QC Stables Classics of nog nooit zo snel gereden...

Vrijdagmiddag was het verzamelen geblazen bij de Adelaar van het Waasland, Patrick, in Sint-Niklaas: QC Stables. Het parcours was niet echt voor een klimgeit zoals ik en zeker de wind in de Polders zou me parten kunnen spelen.

We vertrokken met een peloton van meer dan 50 renners, en zoals voorspeld werd er onmiddellijk ingevlogen: de kilometerteller kwam nagenoeg niet onder de 32km/u... Het tempo werd stelselmatig opgedreven en eens de dijken bereikt, werd er echt gevlamd, aangevallen, ge-"chasse-patat"... Op bepaalde momenten werd er zelfs wat geduwd om een betere plaats af te dwingen - zeker wanneer de tussensprint van deze Classico Poldero werd voorbereid. Deze werd gewonnen door één van de clubleden van Patrick. Niet moeilijk volgens sommigen want de meet werd op een ongewone plaats (voet van de helling) gelegd en zijn ploegmaten stopten de boel professioneel af...
Zij die dachten dat het na de bevoorrading minder snel zou gaan, hadden het verkeerd voor. Enerzijds werd door het perfect motard-werk, het verkeer gewaarschuwd voor aankomend stormend geweld, anderzijds was het toch wat gevaarlijk om op een vrijdagnamiddag door Stekene en Sint-Niklaas te vlammen met meer dan 38km/u ...
Ondanks mijn klimmersbenen kon ik me handhaven in de eerste groep, maar meedoen voor de prijzen zat er wel niet in. De eindsprint werd gewonnen door Bob Malfliet die zijn frustratie van de tussensprint hiermee wegveegde. Verrassing was groot toen ik naar de gemiddelde snelheid keek: 34,5km/u. Nog nooit zo snel gereden... Maar klimmen blijft wel echt mijn ding...

Nadien werden we vergast op zeer lekkere maatjes van de kaasboer (jaja geen visboer...) uit Ronse, perfect passend bij een frisse en jonge Orval! De BBQ achteraf was af! Jammer dat wij niet buiten konden blijven zitten, want het was ondertussen beginnen regenen. Patrick kreeg, na een woordje uitleg van onze protocolmeester William, uit de handen van de voorzitter nog een aandenken cadeau: uitvergrote foto van het Mojacar-podium...
Bedankt Suzy en Patrick voor de organisatie van de Classico Poldero en de toffe avond in QC Stables!

BCCH La Roche-en-Andenne (22 juni 2013)

Na een korte nacht (eindeseizoen etentje van tafeltennis) pikte ik zaterdagmorgen een nieuwe Aalstenaar - Nico - op om samen naar La Roche te rijden.

Ginder vertrokken wij met enkele Stelvio bekenden(Tom, Kris, Patrick en Hugo) aangevuld met 2x Luc voor de 120km BCH uitgepijlde route. Uitgepijld was wel wat overdreven: hier en daar een groene (of was het een gele?) geschilderde pijl op het wegdek zou beter passen qua omschrijving...
Om op te warmen konden wij direct beginnen aan de klim naar Baraque de Fraiture. Tom ging direct in de aanval, maar dit bleek maar om een test te gaan. Het draaide niet zo best bij hem: de Stelvio, de "media-trip" en de vermoeiende verplaatsingen waren in de kleren gekropen ( of beter in de benen).

Het parcours tot aan de bevoorrading was niet zo mooi - veel te veel "grote banen". De organisatoren hadden beter hun licht opgestoken bij de parcoursbouwers van La Chouffe Classic... Aan deze (en trouwens enige) bevoorrading (die ok was) besloten Tom en 2xLuc het parcours van de 80km te volgen. De andere 5 dapperen trotseerden de stevige wind en korte regenbuien en bleven bij het oorspronkelijk plan. Na de beklimming van de Route de Beffe (ik sta daar 7de en Kris 8ste in het Strava-klassement...) werd het voor Nico te veel. Hij draaide aan een kruispunt linksaf - in dalende lijn naar La Roche. De 4 resterende kleine negertjes (Kris, Patrick, Hugo en ikzelf) besloten om er nog eens duchtig de pees op te leggen - ideale voorbereiding voor de QC-Classics van komende vrijdag. Daar waar Kris en ik ver op het einde van ons latijn zaten, kwamen Patrick en Hugo nu verrassend uit de hoek - of beter gezegd van achter onze ruggen. De snelheid werd fel de hoogte ingejaagd en ik had moeite om te volgen - moest zelfs verschillende keren een "gat" laten vallen...

Bij aankomst zaten enkel nog Luc, Nico en Tom in de kantine - voor de rest geen deelnemers meer te bespeuren - laat staan medewerkers... De Garmin wees 125km, 1900m hoogteverschil en 27km/u gemiddeld aan. Stevig ritje, rekening houdend met de felle (vooral tegen-)wind!

Volgende uitdaging is nu de QC Classics. Hopelijk raakt mijn fiets tijdig hersteld: voorwiel heeft een "slag" en schakelen naar de grote "plateau" (zeker nodig voor de QC) lukte op het einde van de rit nog nauwelijks...

Zoals steeds konden wij trouwens beroep doen op Kris om de rit in beeld vast te leggen. Klik op de foto om alle foto's uit het album te bekijken...

In volle inspanning.

 

Afkicken... en uitkijken naar 2014...

Na het bereiken van een doel, blijven enkel de herinneringen over. Leuke herinneringen, wat mij betreft!  De uitslag, Birra Stelvio, het nummerplaatje,... en de video's bij de finish en 2 checkpunten zijn de "harde" bewijzen van deze herinneringen.

 

 

Niet slecht voor een 55+...

 

De video's zijn te bekijken via deze link (finish vanaf 30", check1 vanaf 11' en check2 vanaf 45")

 

Een foto-impressie van deze short-bike vind je op deze link

 

Arrivederci al prossimo anno!!!

Dag van de waarheid...

Schitterend landschap

Vandaag stond DE beklimming op de kalender waarvoor wij zo lang getraind hadden. Na een heel goede nachtrust was de vermoeidheid in de benen weg - gelukkig!Met gespannen zenuwen reden wij naar Bormio. Aan de start was het om 8u45 al behoorlijk druk en de speaker van dienst, Marc Van Lombeek wenste ons een veilige rit toe. "Ons" was mijn vriend Marc Monballieu en ikzelf... De rest van de groep zou rond 9u30 vertrekken.
Marc vertrok zoals gewoonlijk als een speer - ik daarentegen zocht mijn hartslag 140 op en verteerde de eerste kilometers vrij vlot. Na een tweetal km kwam ik Sergio en Lucien, gefilmd door Vier, tegen die een kwartiertje eerder aan de klim begonnen waren. Ik raapte heel wat deelnemers op en werd nauwelijks door anderen ingehaald - een goed teken...

Bram en ik hebben een super gevoel na het bereiken van de top!

Op een kleine kilometer voor de top haalde ik Bram in, de beste klimmer van de diabetes-patiënten. Ik moedigde hem aan, de handen werden geschud en we pepten mekaar nog wat op. Aankomen was een enorm intens moment: veel toeschouwers die applaudiseerden, de Italiaanse speaker die iedereen nog aanmoedigde...

De top bereikt van de Stelvio!

Naast het "heeel" goed gevoel, was mijn tijd ook meer dan bevredigend: 1u40'57"! Marc eindigde 45ste met 1u32'02"!

De uitslag:

Geert Tack - 1:22:43 - 11

Kris Sommerijns - 1:39:29 - 151

Marc Van der Schueren - 1:40:57 - 175

Tom Van Damme - 1:55:50 - 568

Hans Vets - 2:05:23 - 907

Patrick D'Eer (met zijn "Tony Martin fiets"!) - 2:07:08 - 966







Laatste voorbereidingsrit voor #passodellostelvio

De zon was niet van de partij wanneer ik deze morgen naar buiten keek. Op het programma: een korte rit met de beklimming van de Passo Foscagno(15km aan 6,1%), met de top aan de grens met Livigno.

Ik voelde duidelijk nog de inspanningen van de dag ervoor en besloot om de klim met een gemiddelde hartslag tussen 125 en 130 te beklimmen.

Na 1u12 kwam ik aan op de top, de benen waren ondanks een gemiddelde hartslag van 128 echt verzuurd :-(

Een deel van de groep besloot nog een extra col te beklimmen (Laghi di Cancano), maar voor meer informatie kan je niet bij mij terecht. Ik daalde onmiddellijk af naar Bormio om wat extra koolhydraten in een plaatselijke taverne te drinken :-(.

En nu hopen dat de benen morgen een stuk beter zijn...

Ciao

De beklimming van de Gavia en Bormio2000

De zon was deze morgen al vroeg van de partij en rond 11u pikten wij Tom en Patrick op aan hun hotel. Het flashy groen gekleurde (en gehuurde)stalen ros, een Willier, van onze Adelaar viel onmiddellijk op. Inderdaad, zijn Tony Martin fiets was nog niet ter plaatse...



Bewijs dat ik op de Gavia was

Marc Monballieu op de Gavia

Ons origineel plan was om de beide kanten van de Passo di Gavia te beklimmen. Na 3km werd een korte tussenstop ingelast: de positie van Patrick werd wat bijgesleuteld. Nadien stonden ons nog 21 km klim te wachten waarvan 9 km aan gemiddeld 9% - dus zeker niet van de poes. Maar dit werd ruimschoots gecompenseerd door een schitterend besneeuwd landschap!!! Eén van de mooiste beklimmingen die ik tot hiertoe al heb gedaan!

 

 

Bovenop de Bormio2000

Na wat foto's en een lekker minestrone soepje, veranderden wij onze plannen: we daalden terug af naar Bormio en besloten de Bormio2000 te beklimmen: iets minder dan 10km aan 8,7% - dus zeker geen makkie na de Gavia...
Na heel wat "stoemp"-werk kwam Patrick als laatste boven. Van één ding was hij zeker: hij ging nooit meer op een Willier rijden. Hopelijk is zijn fiets morgen terecht, want anders zal hij deze dure eed moeten breken...